Dnia 27 stycznia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Świderska Sędziowie: Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (spr.) Sędzia NSA Teresa Porczyńska Protokolant: Asystent sędziego Joanna Skrzypczak-Zajger po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2009 roku przy udziale sprawy ze skargi B. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2008 rok 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta T. z dnia [...] nr [...] ; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz B. A. kwotę 757 (siedemset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] roku, nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta T. z dnia [...] roku o umorzeniu postępowania wobec B. A. w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2008 rok.
Organ ustalił następujący stan faktyczny w sprawie.
B. A. w deklaracji w podatku od nieruchomości wykazała, że jest właścicielem budowli położonej w T. na bazarze A stanowisko J-58. Prezydent T. decyzją z dnia [...] roku uznając, że B. A. nie jest podatnikiem podatku do nieruchomości, umorzył postępowanie w sprawie. W uzasadnieniu organ podał, że zadeklarowaną budowlę stanowi pawilon kontenerowy pod wiatą. B. A. nie jest podatnikiem podatku od nieruchomości, ponieważ nie figuruje w ewidencji gruntów i budynków, ani też nie jest właścicielem budowli niezwiązanej trwale z gruntem w postaci przenośnego pawilonu handlowego. Jest najemcą części nieruchomości gruntowej należącej do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością A w T. Jest posiadaczem zależnym gruntu. B. A. jest jedynie użytkownikiem pawilonu.
Od tej decyzji B. A. wniosła w dniu 16 kwietnia 2008 roku odwołanie. Zarzuciła naruszenie art. 208 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku, Nr 8, poz. 60 ze zm.) - zwanej dalej o. p., art. 165 a o. p., art. 191 o. p., art. 187 § 1 i art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 roku, Nr 121, poz. 844) - zwanej dalej ustawą o p. o. l. Wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
Decyzją z dnia [...] roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ podał, że spółka z o. o. A, a nie B. A., jest właścicielem pawilonu - kontenera. Świadczą o tym decyzje o udzieleniu pozwolenia na budowę oraz decyzja o pozwoleniu na użytkowanie. Fakt, że to spółka wybudowała pawilon przesądza o tym, że stanowi jej własność. Okoliczność, że strona poniosła nakłady na kontener nie oznacza, iż jest jego właścicielem. B. A. nie będąc właścicielem pawilonu, nie jest podatnikiem podatku od nieruchomości.
Na powyższą decyzję B. A. w dniu 9 lipca 2008 roku wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Decyzję zaskarżyła w całości i zarzuciła naruszenie prawa materialnego w postaci art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o p. o. l. poprzez przyjęcie, że skarżąca nie jest podatnikiem podatku od nieruchomości, art. 140 k. c. w związku z art. 46, art. 48 i art. 336 k. c. przez przyjęcie, że o własności rzeczy decydują powołane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji decyzje administracyjne o zatwierdzeniu projektu budowlanego, pozwoleniu na budowę, pozwoleniu na użytkowanie, art. 16 ustawy o p. o. l. poprzez błędne przyjęcie wadliwej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, że podatnikiem podatku od nieruchomości nie jest właściciel pawilonu przenośnego, albo jego samoistny posiadacz i prowadzący w nich działalność handlową, lecz wyłącznie właściciel gruntu. Skarżąca zarzuciła również naruszenie przepisów prawa procesowego, w postaci art. 208 § 1 o. p. w związku z art. 165 a o. p., poprzez zaakceptowanie za organem I instancji możliwości umorzenia postępowania z powodu jego bezprzedmiotowości, a ewentualny brak legitymacji strony winien skutkować odmową wszczęcia postępowania na podstawie art. 165 a o. p., naruszenie art. 191 o. p. w związku z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o p. o. l. poprzez sprzeczne z zebranym materiałem dowodowym z przekroczeniem zasady swobodnej oceny materiału dowodowego ustalenie, że skarżąca nie jest właścicielem kontenerowego przenośnego pawilonu handlowego, jedynie właścicielem nakładów na rzecz. Nadto zarzuciła naruszenie art. 210 § 4 o. p. w związku z art. 233 § 1 pkt 1 o. p. poprzez niewyjaśnienie powodów odmowy mocy dowodowej fakturom VAT dokumentującym zakupy skarżącej na wybudowanie pawilonu, przyznanie pierwszeństwa w wartości dowodowej decyzjom administracyjnym. Strona podniosła, że niezastosowanie art. 233 § 1 pkt 2 o. p. było nieuzasadnione, ponieważ odwołanie zasługiwało na uwzględnienie. Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania