Skoro źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ obejmuje tylko taką sprzedaż nieruchomości, która nie nastąpiła w wykonywaniu przez podatnika działalności gospodarczej /będącej działalnością zarobkową w rozumieniu art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, to w żadnym wypadku opodatkowanie dochodu uzyskanego z tego źródła nie może być uznane za opodatkowanie działalności zarobkowej.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Zdzisława M. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 30 maja 2001 r. (...) w przedmiocie orzeczenia odpowiedzialności za zaległości w podatku osoby trzeciej - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
Ostateczną decyzją z dnia 25 września 1997 r. Urząd Skarbowy w T.-M. określił Janinie F. zryczałtowany podatek dochodowy od dochodu uzyskanego ze sprzedaży w 1994 r. nieruchomości /położonej w wsi J. w gminie S./ w wysokości 580 zł /nowych/.
Następnie decyzją z dnia 20 października 2000 r. Urząd Skarbowy w B. orzekł o odpowiedzialności Zdzisława M. za zaległości podatkowe Janiny F. /matki/ w zryczałtowanym podatku dochodowym w wysokości 580 zł. W uzasadnieniu podano, że na podstawie art. 42 ustawy o zobowiązaniach podatkowych członek rodziny odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za jego zaległości podatkowe. W okresie, w którym zaległość była egzekwowana od matki Zdzisława M. zamieszkiwała ona w jego domu w Ż., pozostając na jego utrzymaniu. Budynek ten został "przepisany" na Zdzisława M. w 1982 r. /przez jego matkę Janinę F./. Wobec powyższego, oświadczenie Zdzisława M., że od momentu przejęcia gospodarstwa rolnego nie czerpał żadnych korzyści ze wspólnego zamieszkiwania z matką, nie w pełni odzwierciedla stan faktyczny, gdyż zamieszkuje on wraz z rodziną w domu otrzymanym od matki. Brak jest także przesłanek społecznych, o których mowa w art. 40 ust. 2 Ordynacji podatkowej /tak w decyzji/, uzasadniających odstąpienie od ustalenia odpowiedzialności za zaległości podatkowe.
Decyzją z dnia 30 maja 2001 r. Izba Skarbowa w Ł. - po rozpatrzeniu odwołania Zdzisława M. od wymienionej decyzji I instancji - uchyliła ją w całości i przekazała sprawę do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu podano, że stosownie do art. 332 ustawy - Ordynacja podatkowa do odpowiedzialności osób trzecich, o których mowa w ustawie o zobowiązaniach podatkowych, z tytułu zaległości podatkowych powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Przytoczono także treść art. 40 ust. 1 i art. 42 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, podając, że Urząd Skarbowy stwierdził brak przesłanek społecznych, o których mowa w art. 40 ust. 2 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, ale nie przeprowadził uprzednio postępowania wyjaśniającego w zakresie ustalenia faktów istotnych z punktu widzenia tego przepisu. Przepis ten nakazuje odstąpić od orzeczenia odpowiedzialności podatkowej ze względu na zasady współżycia społecznego lub inne ważne względy gospodarcze. Izba uznała, że niezbędne jest przeprowadzenie dodatkowego postępowania wyjaśniającego w celu dokładnego ustalenia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie słuszny interes strony.
W skardze Zdzisław M. podniósł, że Izba Skarbowa nie odniosła się w ogóle do odwołania. Okoliczność przejęcia przez niego gospodarstwa rolnego w 1982 r., czyli 12 lat przed powstaniem zadłużenia jego matki, ma się nijak do art. 42 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Odnoszenie do niego tego przepisu jest wyraźnym naciąganiem prawa, ponieważ nigdy nie odnosił żadnych korzyści z tytułu rzekomej działalności gospodarczej prowadzonej przez matkę. Uważa, że Izba Skarbowa, uchylając decyzję Urzędu Skarbowego, powinna umorzyć postępowanie, a nie przekazywać sprawę do ponownego rozpatrzenia.