Wydatki na pokrycie wynagrodzenia członków zarządu będą co do zasady kosztem uzyskania przychodu, jeżeli Spółka osiągnęła z tytułu prowadzonej działalności przychód, chyba że organy podatkowe wykażą, że wydatek został przeznaczony na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Sama tylko negatywna ocena pracy zarządu nie może być przedmiotem oceny organów podatkowych, które nie są do tego uprawnione.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I po rozpoznaniu na rozprawie w sprawy ze skargi P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 4 lipca 2005 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r. - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
Decyzją z dnia 25 marca 2003 r., (...), Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. określił skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000 r. w wysokości 561.722 zł.
Od powyższej decyzji Spółka wniosła odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej w Ł., zarzucając jej naruszenie następujących przepisów:
- art. 21 par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /t.j. Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60 ze zm./ przez określenie zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r., w innej wysokości niż wskazana w deklaracji, w sytuacji gdy brak jest stwierdzenia że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku nie zapłacił w całości lub w części podatku, albo że wysokość zobowiązania podatkowego do zapłaty jest inna niż wykazana w deklaracji,
- art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. - o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ przez błędną jego wykładnię i nieuznanie za koszty uzyskania przychodów, wydatków poniesionych w celu uzyskania przychodu na zapłatę za wskazane w uzasadnieniu decyzji usługi oraz kosztów zarządu,
- art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez błędną jego wykładnię i uznanie, że koszty ponoszone przez Spółkę w celu przygotowania i zapewnienia terenu pod inwestycję komercyjną są kosztami dotyczącymi innego roku podatkowego niż rok w którym zostały poniesione, w sytuacji gdy rokowania w sprawie warunków umowy z T. P. Sp. z o.o. w K., w tym zasad i terminów wynagrodzenia toczyły się od 1999 r. oraz w sytuacji, gdy podatnik mógł sam kupić i zagospodarować przedmiotowy teren,
- art. 180 i art. 122 Ordynacji podatkowej przez ich niezastosowanie i niewyjaśnienie sprawy w stopniu wystarczającym do załatwienia sprawy,
- art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez jego zastosowanie do sprawy, w sytuacji gdy podatnik złożył wymagane przez ten przepis deklaracje według ustalonego wzoru i w terminie.
Po rozpatrzeniu wniesionego odwołania Izba Skarbowa w Ł. w dniu 29 sierpnia 2003 r. wydała na podstawie art. 230 Ordynacji podatkowej postanowienie (...), w którym przekazała sprawę Dyrektorowi Urzędu Kontroli Skarbowej w celu dokonania wymiaru uzupełniającego oraz zmiany w tym zakresie decyzji organu I instancji.
W wyniku powyższego w dniu 5 grudnia 2003 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. wydał decyzję (...), którą dokonał wymiaru uzupełniającego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r., określając zobowiązanie podatkowe w wysokości wyższej od wynikającej z decyzji z dnia 25 marca 2003 r. o kwotę 1.121.841 zł.
W odwołaniu od powyższej decyzji z dnia 5 grudnia 2003 r. strona wniosła o uchylenie przedmiotowej decyzji i umorzenie postępowania albo o uchylenie decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ I instancji, jednocześnie zarzucając zaskarżonej decyzji naruszenie:
- art. 230 Ordynacji podatkowej przez jego zastosowanie do sprawy, w której organ podatkowy ma określić wysokość zobowiązania podatkowego przez ustalenie związku przyczynowego konkretnych wydatków z celem, którym jest uzyskanie przychodu oraz wysokość tych wydatków i prawidłowości obciążenia tymi wydatkami kosztów uzyskania przychodu w sytuacji, gdy wskazany przepis ma zastosowanie do sytuacji, gdy organ podatkowy I instancji źle wyliczył zobowiązanie podatkowe prawidłowo ustalone,