Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Ł. w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenie tej opłaty
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Sędzia WSA Paweł Kowalski (spr.) Protokolant: Starszy asystent sędziego Paweł Pijewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi Regionalnej Izby Obrachunkowej w Ł. na uchwałę Rady Miejskiej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenie tej opłaty 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały Rady Miejskiej w Ł. w części dotyczącej § 5 ust. 2 i 3; 2. zasądza od Rady Miejskiej w Ł. na rzecz strony skarżącej kwotę 480,- (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/4

Rada Miejska w Łasku 25 lutego 2015 r., podjęła uchwałę nr V/26/2015, wydaną na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.) oraz art. 6j ust. 2, 3, 3b, art. 6k ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2a pkt 4 oraz ust. 3, ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2013 r. poz. 1399 ze zm.), poz. 1593, z 2015 r. poz. 87, poz. 122) w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od właścicieli nieruchomości oraz stawki tej opłaty.

Powyższą uchwałę zaskarżyła Regionalna Izba Obrachunkowa w Łodzi, zarzucając naruszenie art. 6j ust. 3c ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2016 r., poz. 250), wniosła o stwierdzenie nieważności uchwały w części dotyczącej postanowień § 5 ust 2 i 3.

W uzasadnieniu skarżąca wyjaśniła, że zaskarżoną uchwałą Rada Miejska w § 5 ust. 1, realizując kompetencje w zakresie stanowienia prawa miejscowego z mocy upoważnienia zawartego w art. 6k ust. 3b ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach postanowiła o ustaleniu ryczałtowej stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi za rok od domku letniskowego lub od innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe. W ust. 2 § 5 uchwały ustaliła wyższą stawkę opłaty ryczałtowej za rok tj. 288 zł. jeżeli odpady komunalne nie są w sposób selektywny zbierane i odbierane, zaś w ust. 3 tegoż paragrafu ustaliła stawkę opłaty ryczałtowej za rok w wysokości 144 zł, gdy odpady komunalne są zbierane i odbierane w sposób selektywny. Zdaniem Kolegium RIO Rada Miejska, uchwalając zapisy ust. 2 i 3 § 5 spornej uchwały naruszyła przepis art. 6j ust. 3c w/w ustawy, bowiem przy ustalaniu stawki za pojemnik winny zostać uwzględnione zasady określone w art. 6k ust. 2 ustawy. Określając stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi organ stanowiący winien wziąć pod uwagę także przypadki, w których właściciele nieruchomości wytwarzają odpady nieregularnie, w szczególności to, że na niektórych nieruchomościach odpady komunalne powstają sezonowo (art. 6k ust. 2 pkt 4).

Zdaniem strony skarżącej z w/w przepisów jednoznacznie wynika, że w celu ustalenia rocznej stawki ryczałtowej należy określić średnią ilość odpadów powstających na nieruchomościach na których znajdują się domki letniskowe lub inne nieruchomości wykorzystywane na cele rekreacyjno-wypoczynkowe wykorzystywane jedynie przez część roku i wyrazić ją w liczbie pojemników. Stawkę ryczałtową ustala się jako iloczyn tak ustalonej liczby pojemników i stawki za pojemnik, o której mowa w art. 6k ust. 1 pkt 2. Uzasadnienie do projektu uchwały nie zawiera jednak wyliczeń przyjętych stawek ryczałtowych dla domków letniskowych.

Zatem Rada Miejska, ustalając ryczałtową stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi za rok od domku letniskowego lub od innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe naruszyła przepis art. 6j ust. 3c ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach albowiem ustaliła tę opłatę w sposób inny niż wymaga przepis.

Strona 1/4