Skoro faktura stwierdza dzierżawę wyłącznego prawa do know-how /to nawet gdyby czynność ta była usługą/, faktura ta nie stanowi podstawy do obniżenia przez nabywcę kwoty podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku, gdyż dzierżawa ta -co jest bezspornym - nie miała miejsca.
Podstawę prawną stanowi tu lit. "a" pkt 4 ust. 4 par. 54 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi "C.-K." Spółka z o.o. w K. na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 19 kwietnia 1999 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiąc wrzesień 1997 r. - oddala skargę.
W wyniku przeprowadzonej kontroli podatkowej stwierdzono, że w okresie od września 1997 r. do kwietnia 1998 r. "C.-K." Sp. z o.o. w K. /dalej "Spółka"/ zaniżyła zobowiązanie w podatku od towarów i usług /dalej "VAT"/ na wskutek tego, że obniżyła kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez licencjodawcę tj. Krzysztofa B. prowadzącego przedsiębiorstwo o nazwie "C." w W. B. na wynagrodzenie w wysokości 2 procent od sprzedaży wyrobów wyprodukowanych przez Spółkę według przekazanej technologii wytwarzania żelazoaluminium i stopów aluminiowych w wykonaniu umowy licencyjnej know-how z dnia 20.08.1997 r. Z postanowień tej umowy wynikało m. in., że będąca przedmiotem przekazania licencjobiorcy tj. spółce technologia stanowi własność licencjodawcy i ma charakter poufny. Od 1993 r. technologia ta była stosowana przez licencjodawcę przy wytwarzaniu ww. wyrobów. Natomiast licencjobiorca będzie użytkował ją prze lat 5. W wystawionych na podstawie tej umowy fakturach jej przedmiot został określony jako "dzierżawa - udostępnienie sposobu wytwarzania żelazoaluminium i stopów aluminiowych zgodnie z zawartą umową, tj. 2 procent od kwoty sprzedaży (...)". Zdaniem kontrolującego pracownika Urzędu Skarbowego w K. licencja czy też dzierżawa - udostępnienie sposobu wytwarzania żelazoaluminium i stopów aluminiowych nie jest ani towarem ani usługą, wobec czego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z powyższym Urząd Skarbowy w K. wydał w dniu 25.01.1999 r. na podstawie między innymi art. 10 ust. 2, art. 27 ust. 6 oraz art. 33 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zwaną w dalszym ciągu "ustawą o podatku od towarów i usług" decyzję (...) określającą za miesiąc wrzesień 1997 r. kwotę zwrotu w podatku od towarów i usług w wysokości 32.567,00 zł, zaległość podatkową w tym podatku w kwocie 3.899.00 zł oraz odsetki za zwłokę ód tej zaległości w kwocie 2.350,40 zł naliczone na dzień 25.01.1999 r. Decyzją tą ustalono również dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku VAT za miesiąc wrzesień 1997 r. w kwocie 1.169 zł.
W wyniku rozpatrzenia odwołania organ drugiej instancji zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
W skardze Spółka zarzuciła naruszenie prawa materialnego tj. art. 19 ust. 1 i 2 oraz art. 33 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług poprzez błędną jego wykładnię, co miało istotny wpływ na wynik sprawy. W uzasadnieniu skargi podniesiono, iż błędnie nazwana umowa z dnia 20.08.1997 r. jest w istocie nie umową licencyjną /know-how/, lecz umową o świadczenie usług o charakterze doradczym i nadzorczym, gdyż wolą stron było sprawowanie przez wydzierżawiającego stałej kontroli na rzecz dzierżawcy /Spółki/ nad właściwym przebiegiem procesu produkcyjnego oraz doradztwo technologiczne w tym zakresie, a świadczenie usług doradztwa i kontroli jest zaliczone według KU GUS do usług w zakresie rzeczoznawstwa. Zatem usługi te podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 22 procent. Rzeczywisty charakter umowy został jednak pominięty przez organy podatkowe, pomimo wyjaśnień obydwu stron umowy składanych w tej kwestii, treści załączonych do odwołania opinii rzeczników patentowych z dnia 16.02.1999 r. oraz wyjaśnień z AGH Wydział Odlewnictwa w K. z dnia 4.02.1999 r. Naruszona została więc przez te organy reguła interpretacyjna zawarta w art. 65 par. 2 Kc zgodnie z którą "W umowach należy raczej badać jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na dosłownym jej brzmieniu". W szczególności zwrócić należy uwagę na to. że spółka nie posiada know-how, wzoru użytkowego ani patentu na wytwarzanie żelazoaluminium, które jest stosowane w polskim hutnictwie od kilkudziesięciu lat. Nadto umowa ta związana była z dzierżawą maszyn i urządzeń i dlatego powinna być rozpatrywana łącznie.