Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia: WSA Inga Gołowska Sędzia: WSA Stanisław Grzeszek (spr.) Sędzia: WSA Jarosław Wiśniewski Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Boczkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2019 r. sprawy ze skargi Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 17 czerwca 2016 r. Nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego koszty postępowania w kwocie [...]zł ([...] złotych).

Uzasadnienie strona 1/12

Burmistrza Miasta i Gminy N. decyzją z dnia 21 stycznia 2016r. nr [...] ustalił Z. W. zobowiązanie podatkowe podatku od nieruchomości za 2016r. w kwocie [...]zł.

W uzasadnieniu przedmiotowego rozstrzygnięcia wskazano, że podstawą wydania decyzji było zakwalifikowanie posiadanych przez podatnika budynków i gruntów do nieruchomości związanych z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Od powyższej decyzji podatnik złożył odwołanie, zarzucając naruszenie:

1. art. 187 § 1 w zw. z art. 191 Ordynacji podatkowej poprzez zebranie i rozważnie materiału dowodowego w sposób wybiórczy, w konsekwencji czego wadliwie organ I instancji uznał, że przedmiotowe nieruchomości mają związek z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, mimo iż stan faktyczny temu przeczy,

2. art. 122 Ordynacji podatkowej poprzez niepodjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu wyjaśnienia stanu faktycznego, w szczególności nieprzeprowadzenie postępowania dowodowego na okoliczność wykorzystywania przez podatnika nieruchomości w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, w sytuacji, gdy organ podatkowy miał wiedzę, iż jest to okoliczność sporna,

3. art. 2 ust. 1 pkt 1-3 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a i art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b w związku z art. 1a ust. 1 pkt 3 i ust. 2a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych poprzez błędną wykładnię przepisu polegającą na przyjęciu, iż:

a) wszystkie grunty, budynki i budowle nabyte przez osobę fizyczną prowadzącą jednocześnie działalność gospodarczą należy opodatkować w stawce przewidzianej dla gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, nawet w sytuacji gdy:

- nieruchomości nie są częścią przedsiębiorstwa prowadzonego przez osobę fizyczną, a stanowią odrębny majątek prywatny osoby fizycznej,

- osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą nie wprowadziła nabytych nieruchomości do ewidencji środków trwałych,

- osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych lub nie obciąża kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej wydatkami związanymi z utrzymaniem lub modernizacją nieruchomości,

- nabyte nieruchomości nawet nie tyle, że nie są faktycznie wykorzystywane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, co nie mają jakiegokolwiek związku z wykonywaniem działalności gospodarczej, a stanowią wyłącznie składnik majątku prywatnego osoby fizycznej będącej jednocześnie przedsiębiorcą,

b) sam fakt posiadania nieruchomości przez osobę fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą jest wystarczający do zakwalifikowania nieruchomości jako związanej z działalnością gospodarczą i opodatkowania jej wyższą stawką podatkową,

Strona 1/12