Jeżeli pomiędzy stronami postępowania administracyjnego istnieje spór wywołany konsekwentnie podtrzymywanym wnioskiem banku jako strony skarżącej i wymagający merytorycznego rozstrzygnięcia, to niedopuszczalne jest umorzenie tego postępowania - jako bezprzedmiotowego - na podstawie art. 105 par. 1 Kpa.
uchyla zaskarżoną decyzję.
W dniu 5 października 1990 r. została zawarta umowa najmu części budynku znajdującego się w K. pomiędzy Spółdzielnią Samopomoc Chłopska w likwidacji jako wynajmującym a Bankiem Gospodarki Żywnościowej Spółka Akcyjna Oddział w K. jako najemcą. Opłata skarbowa od powołanej powyżej umowy nie została uiszczona w ustawowym terminie. Decyzją z 16 stycznia 1992 r. Urząd Skarbowy w K. naliczył od tej umowy opłatę skarbową w wysokości 4.550,40 zł, zaznaczając w tej decyzji, że odsetki należne są od dnia 30 października 1990 r. do dnia zapłaty. Bank Gospodarki Żywnościowej Spółka Akcyjna Oddział w K. uiścił powyższą opłatę wraz z odsetkami w dniu 5 lutego 1992 r.
W dniu 13 marca 1996 r. Bank Gospodarki Żywnościowej Spółka Akcyjna Oddział w K. złożył wniosek o zwrot nienależnie uiszczonej kwoty odsetek w wysokości 5.864,99 zł, podnosząc, że opóźnienie w uiszczeniu opłaty skarbowej spowodowane zostało wadliwym wyjaśnieniem przez Izbę Skarbową w K., iż brak jest obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej od umów najmu lokali zawieranych przez wynajmującą Spółdzielnię Samopomoc Chłopską. Na poparcie swoich twierdzeń Bank powołał się ponadto na uzasadnienie decyzji Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa K. z 1 sierpnia 1994 r. umarzającej odsetki od innej zawartej przez Spółdzielnię umowy najmu, w którym Kolegium uznało, że podatnik nie może ponosić ujemnych konsekwencji wprowadzenia go w błąd przez organy podatkowe.
Decyzją z 26 marca 1996 r. Urząd Skarbowy w K. powołując się na art. 105 Kpa umorzył postępowanie w sprawie zwrotu odsetek, uzasadniając, iż odsetki zapłacone zostały prawidłowo, w związku z czym nie wystąpiła zaległość podatkowa, która mogłaby skutkować umorzeniem w myśl art. 31 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych.
W odwołaniu od tej decyzji Bank wniósł o jej uchylenie i orzeczenie zgodnie z jego wnioskiem bądź o uchylenie i zwrot sprawy do organu pierwszej instancji w celu ponownego jej rozpatrzenia, podnosząc, iż decyzja wydana została w przedmiocie nie objętym żądaniem, a mianowicie co do umorzenia odsetek w sytuacji, gdy wnioskodawca wnosił o zwrot nienależnie zapłaconych odsetek. Podniósł przy tym, iż podatnik, który uiścił należność na skutek nietrafnego wezwania organu podatkowego nie może być gorzej traktowany niż podatnicy, którzy nie zastosowali się do obowiązku uiszczenia odsetek.
Izba Skarbowa w K. powołując się na art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ utrzymała w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu swojej decyzji podzieliła zarzut odwołującego się dotyczący niejasnej redakcji uzasadnienia organu pierwszej instancji i stwierdziła, że merytorycznie rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji było prawidłowe. Skoro bowiem wysokość wpłaty dokonanej przez Bank była zgodna z wysokością powstałego zobowiązania i związanych z nim odsetek, to nie wystąpiła nadpłata w rozumieniu art. 29 ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Ze względu więc na brak przedmiotu żądania umorzenia postępowania w sprawie zwrotu nadpłaty jest - zdaniem organu drugiej instancji - uzasadnione treścią art. 105 Kpa.