W odpowiedzi na powyższe pismo M. P. nadesłała: oświadczenie, iż dane z poprzedniego kwestionariusza nie uległy zmianie, oświadczenie o nieskorzystaniu z pomocy publicznej, te same kserokopie orzeczeń o stopniu niepełnosprawności zobowiązanej i jej małżonka oraz zaświadczenia z MOPS w W. o pomocy za lata 2008 i 2009. Ponadto w rozmowie telefonicznej strona wyjaśniła, iż nie stawi się, aby zapoznać się z zebranym materiałem dowodowym, gdyż uniemożliwia jej to obecny stan zdrowia.
Organ ZUS na podstawie powyższych dowodów ustalił, że zarówno M. P. jak i jej mąż A. P. posiadają orzeczony wysoki stopień niepełnosprawności, są niezdolni do pracy, wymagają stałej i długotrwałej pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Organ rentowy uznał zatem, iż zobowiązania w stopniu wystarczającym udokumentowała chorobę swoją i członka rodziny. Miesięczny dochód brutto to kwota ok. 2.472,26 zł, w tym świadczenie rentowe zobowiązanej w wysokości 1.032,26 zł oraz męża zobowiązanej w wysokości 1.440 zł. Organ zaznaczył nadto, że po stronie wydatków nie przedłożono żadnych dowodów, na podstawie których można by ustalić miesięczne koszta utrzymania rodziny, czy ewentualne należności wobec osób trzecich. Jedynie na podstawie przedłożonych faktur VAT za leki wyliczono, że miesięczne wydatki na ten cel wynoszą średnio 109,67 zł.
Z kolei na podstawie informacji z MOPS w W. ustalono, że w 2009 r. rodzina nie korzystała z pomocy Ośrodka, natomiast w 2008 r. udzielono jej pomocy na łączną kwotę 1.400 zł, w tym w listopadzie 2008 r. przyznano zasiłek celowy w wysokości 400 zł na zakup opału. Zobowiązana oświadczyła także, że korzysta z pomocy żywieniowej Kościoła. Na podstawie tych danych organ rentowy uznał, iż sytuacja materialna rodziny musiała ulec poprawie, skoro w 2009 r. nie korzystała z instytucjonalnej pomocy społecznej.
W tym stanie faktycznym sprawy organ ZUS odmówił umorzenia zaległości składkowych M. P. na ubezpieczenie zdrowotne wraz z odsetkami za zwłokę i kosztami upomnienia.
W uzasadnieniu decyzji I instancji przytoczono przepisy prawa mające zdaniem organu zastosowanie w sprawie. Wskazano, iż na podstawie delegacji ustawowej z art. 28 ust. 3a istnieje możliwość umorzenia zaległych składek pomimo braku całkowitej nieściągalności w przypadku płatników składek będących jednocześnie osobami ubezpieczonymi, którą to możliwość przewiduje przepis § 3 ust. 1 cyt. rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne (Dz. U. z 2003 r. nr 141, poz. 1365). Organ ZUS wyjaśnił, iż może to mieć miejsce w takich przypadkach jak poniesienie strat materialnych w wyniku klęski żywiołowej albo innego nadzwyczajnego zdarzenia, jak również przewlekłej choroby zobowiązanego bądź członka jego rodziny, na którym musiałby sprawować opiekę, co pozbawiałoby zobowiązanego uzyskania dochodu umożliwiającego opłacenie należności. Ponadto umorzenie jest możliwe, gdy opłacenie należności pozbawiłoby zobowiązanego i jego rodzinę możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych.