Stwierdzono nadto, że na udokumentowanie usług budowlanych lub budowlano - remontowych świadczonych w 2011 r. na terytorium Francji J. H. wystawiał faktury w języku francuskim zawierające wartość brutto, podatek od wartości dodanej TVA i wartość netto, wyrażone w euro. W oparciu o zapytanie o dane historyczne kontrahentów P. A. V. stwierdzono również, że od dnia 15 października 2008 r. J. H. jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium Francji w zakresie wykonywania pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych, pod numerem VAT [...]. Jednocześnie ustalono, iż w dniu 2 lipca 2008 r. J. H. złożył w Urzędzie Skarbowym w B. zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R, wybierając rezygnację ze zwolnienia od tego podatku od dnia 1 września 2008 r. Natomiast z podatkowej księgi przychodów i rozchodów za 2011 r. wynika, iż J. H. ewidencjonował kwoty przychodów na podstawie wystawionych faktur w wartościach netto, wyrażonych w walucie obcej po przeliczeniu, zgodnie z art. 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu, za wyjątkiem zapisów dokonanych na podstawie faktur [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], odpowiednio poz. 144, 568, 640, 718, 865, 957,1428 podatkowej księgi przychodów i rozchodów za 2011 r. Na podstawie przedłożonych dokumentów związanych z wydatkami poniesionymi w 2011 r. ustalono, iż J. H. w podatkowej księdze przychodów i rozchodów ewidencjonował koszty uzyskania przychodu poniesione w Polsce oraz za granicą, w tym we Francji. W odniesieniu do wydatków dokonanych na terytorium Polski stwierdzono, iż J. H. ujmował podatek od towarów i usług podlegający odliczeniu w ewidencji zakupów prowadzonej dla celów rozliczenia podatku od towarów i usług, a koszty uzyskania przychodów kwalifikował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w wartościach netto. Natomiast wydatki poniesione za granicą J. H. ujmował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako koszty w wartościach netto po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia dokumentu zakupu, tj. pomniejszając o podatek od wartości dodanej zawarty w cenie zakupu.
Mając powyższe na uwadze zdaniem organu podatkowego I instancji istotnym w niniejszej sprawie jest fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Sformułowanie "podatek od towarów i usług" jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich. Wobec tego nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim, niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce. Nadto jednoznaczna definicja ustawowa podatku od towarów i usług zawarta art. 5a pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako pojęcia stanowiącego treść norm prawnych zawartych w art. 14 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyklucza inne rozumienie tych przepisów. W konsekwencji wyjaśniono, że w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do podatku od wartości dodanej nie jest możliwe zastosowanie przepisu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. W związku z tym w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r. winien zostać wykazany przychód w kwocie brutto, z uwzględnieniem kwoty podatku od wartości dodanej nałożonego przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej. Również opierając się na treści art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyjaśniono, że zapłacony za granicą podatek od wartości dodanej wynikający z przedłożonych faktur zakupu stanowi koszt uzyskania przychodu, co oznacza, iż wydatki dokonane za granicą związane z prowadzoną działalnością gospodarczą należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w 2011 r. w kwotach brutto. A zatem brak jest podstaw prawnych, aby uzyskane poza granicami kraju, w tym na terytorium Francji przychody i poniesione wydatki pomniejszać o podatek od wartości dodanej, ponieważ podatek od wartości dodanej nie jest tożsamy z podatkiem od towarów i usług (nie jest tym podatkiem), o którym mowa w art. 14 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.