Sygn. akt I SA/Kr 486/11 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 maja 2011r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Ewa Długosz-Ślusarczyk, Sędziowie: WSA Ewa Michna, WSA Bogusław Wolas (spr), Protokolant: Bożena Piątek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 maja 2011r., sprawy ze skargi K.T., na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 14 stycznia 2011r. nr [...], w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia, - skargę oddala -
Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia 14 stycznia 2011r utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 18 października 2010 r. odmawiające wydania zaświadczenia o treści żądanej przez K.T.
Postanowienie zostało wydane na skutek pisma z dnia 25.09.2010r. skierowanego do Urzędu Skarbowego, w którym na podstawie art. 306 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej wystąpiono z wnioskiem o wydanie zaświadczenia mającego określić składniki zgłoszone do podatku przez J.W. z tytułu spadku po E. Ł. i wskazania, czy w skład spadku oprócz mieszkania w N. zgłoszone zostały inne składniki masy spadkowej, w szczególności roszczenia do nieruchomości w W., oszczędności i majątkowe prawa autorskie do utworów czy ruchomości znajdujących się w dziedziczonym lokalu. W piśmie zaznaczono, że wnioskodawczyni ma interes prawny w uzyskaniu zaświadczenia jak w/w, gdyż informacja ta jest niezbędna dla toczącego się postępowania administracyjnego w Samorządowym Kolegium Odwoławczym w celu prawidłowego określenia stron postępowania.
Postanowieniem z dnia 18.10.2010r. Naczelnik Urzędu Skarbowego jako właściwy miejscowo do załatwienia w/w wniosku, odmówił wydania żądanego zaświadczenia, stwierdzając, iż zarówno pkt l jak i pkt 2 art. 306 a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa nie daje wnioskodawczyni podstaw dla takiego żądania. Nie jest ona także podatnikiem w zakresie podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia spadku po zmarłym E. Ł., jak również nie jest podmiotem któremu przepisy prawa umożliwiają udostępnienie informacji objętych tajemnicą skarbową.
Na powyższe postanowienie wnioskodawczyni wniosła zażalenie zarzucając mu naruszenie art. 306 § 2 pkt 2 i art. 306 b Ordynacji podatkowej poprzez błędne zastosowanie, oraz naruszenia art. 121 i art. 122 w/w ustawy wobec braku wyjaśnienia podstawowych kwestii zawartych we wniosku w zakresie przymiotu strony oraz zakresu złożonego wniosku. Jednocześnie wskazano błędne zastosowanie art. 182 i art.229 ustawy Ordynacja podatkowa. Żądane informacje nie naruszają tajemnicy skarbowej oraz wskazywał istnienie interesu prawnego swojej mocodawczym jako przesłanki uzasadniającej złożony wniosek.
Dyrektor Izby Skarbowej wskazanym na wstępie postanowieniem utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji.
Powołując się na art.306 a § l i§ 2 Ordynacji podatkowej podkreślono, że organy podatkowe wydają zaświadczenia na wniosek, a ciężar uzasadnienia wniosku o wydanie zaświadczenia spoczywa na osobie, która pragnie uzyskać zaświadczenie. Organ podatkowy powinien natomiast zbadać, czy wniosek spełnia przesłanki dla jego wydania.
Ustawodawca wyraźnie ureguluje wymogi podmiotowe - co do osoby wnioskodawcy. Zgodnie z art. 306a § 2 pkt 2 żądanie wydania zaświadczenia może wnieść jedynie osoba mająca interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu pranego. Osoba ubiegająca się o zaświadczenie powinna albo wykazać swój interes prawny w złożeniu takiego żądania, albo wskazać przepis prawa uprawniający posłużenia się zaświadczeniem.