Sygn. akt I SA/Kr 441/11 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 10 maja 2011 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Agnieszka Jakimowicz, Sędzia: WSA Ewa Michna, Sędzia: WSA Bogusław Wolas (spr.), Protokolant: Aleksandra Osipowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2011 r., sprawy ze skarg "T" Sp. z o.o. w K., na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 4 grudnia 2008 r. Nr [...], [..], w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej oraz z dnia 8 grudnia 2008 r. Nr [...], [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec i sierpień 2000r. - skargi oddala -
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzjami z dnia 27 lutego 2003 r., określił "T" Sp. z o.o. w K., dalej zwanej "Spółką", w podatku od towarów i usług za miesiące marzec i sierpień 2000 r. niższą od zadeklarowanej kwotę zwrotu różnicy podatku oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe.
Rozpoznając odwołania od tych decyzji Izba Skarbowa nie znalazła podstaw do zmiany rozstrzygnięć organu pierwszej instancji i decyzjami z dnia 4 czerwca 2003 r., utrzymała w mocy decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej.
Na decyzje organu II instancji Spółka wniosła skargi do sądu administracyjnego, który wyrokiem z dnia 14 lutego 2007 r., sygn. akt I SA/Kr 1794/06 uchylił zaskarżone decyzje Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 4 czerwca 2003 r. oraz poprzedzające je decyzje organu I instancji.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wydał w dniu 13 grudnia 2007 r. decyzje, którymi określił Spółce kwotę zwrotu różnicy podatku za miesiące marzec i sierpień 2000 r. oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe.
Nie zgadzając się z powyższymi decyzjami strona skarżąca złożyła odwołania, w których zarzucając naruszenie przepisów art. 208 w związku z art. 68 i art. 70 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: "O.p."), wniosła o uchylenie zaskarżonych decyzji w całości i umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego.
W konsekwencji, Dyrektor Izby Skarbowej decyzjami z dnia 30 maja 2008 r. uchylił w całości decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 13 grudnia 2007 r. i określił w podatku od towarów i usług za miesiąc marzec i sierpień 2000 r. wysokość zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika, w wyższej niż w zaskarżonej decyzji kwocie, tj. odpowiednio 12 330 349 zł i 3 068 511 zł, a w pozostałej części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego umorzył postępowanie w sprawie. Decyzje te stały się ostateczne.
Postanowieniami z dnia 8 sierpnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej wszczął z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności powyższych decyzji ostatecznych. W rezultacie, w dniu 6 października 2008 r. wydał decyzje, którymi z urzędu stwierdził nieważność wcześniej wydanych, własnych decyzji z dnia 30 maja 2008 r. W uzasadnieniach podniesiono, że zaległość Spółki z tytułu zwrotu różnicy podatku otrzymanego nienależnie za miesiące marzec i sierpień 2000 r. uległa przedawnieniu przed dniem wydania decyzji organu drugiej instancji z dnia 30 maja 2008 r. W decyzjach tych nie powinno się zatem wypowiadać, co do wysokości podatku za te miesiące. Skoro w decyzjach z dnia 30 maja 2008 r. określono za wskazany okres wysokość zwrotu różnicy podatku to decyzje te zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa.
Na powyższe decyzje Spółka wniosła odwołania zarzucając, iż zostały one wydane z naruszeniem art. 247 § 2 O.p.
Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpoznaniu odwołań, decyzjami z dnia 4 grudnia 2008 r., nr [...] i [...], utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcia z dnia 6 października 2008 r.