|Sygn. akt I SA/Kr 420/22 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 2 czerwca 2022 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Bogusław Wolas, Sędziowie: WSA Urszula Zięba (spr.), WSA Michał Niedźwiedź, Protokolant: specjalista Bożena Piątek, po rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 czerwca 2022 r., sprawy ze skargi B. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia 16 lutego 2022 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej dotyczącej podatku od towarów i usług I. skargę oddala, II. zarządza zwrot z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz strony skarżącej kwoty 100 zł (sto złotych) tytułem nadpłaconego wpisu od skargi.
Postanowieniem z dnia 16 lutego 2022 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w K. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. z 3 grudnia 2021 r. w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej wydanej przez Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w K. z dnia 10 listopada 2021 r. określającej spółce J. Sp. z o.o. w L. wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za XII 2015 - V 2016 r. oraz IX-X 2016 r.
Dyrektor IAS podał, że dokonał oceny wystąpienia ustawowo wymaganych przesłanek uzasadniających nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności przez organ I instancji, według stanu sprawy na dzień wydania postanowienia organu I instancji. Wskazał, że rygor może być nadany w ściśle określonych sytuacjach i zacytował przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), dalej "O.p.", regulujące te sytuacje. Stwierdził następnie, że w sprawie na dzień wydania postanowienia z dnia 3 grudnia 2021 r. została spełniona przesłanka określona w art. 239b§1 pkt 4 Ordynacji podatkowej, gdyż okres do upływu terminu przedawnienia należności z tytułu podatku od towarów i usług za grudzień 2015 r., od stycznia do maja 2016 r. oraz za wrzesień i październik 2016 r. był krótszy niż 3 miesiące - upłynąłby w dniu 31 grudnia 2021 roku. Organ II instancji stwierdził następnie, mając na uwadze akta sprawy, w tym treść pisma Naczelnika US w C. z dnia 1 lutego 2022 r., że poprzez zajęcie 10 grudnia 2021 r. wierzytelności z rachunku bankowego skierowanego do [...] oraz [...], doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia (art. 70 §4 O.p.). O zastosowaniu środka egzekucyjnego podatnik został powiadomiony 15 grudnia 2021 r., o czym stanowi art. 70§4 zd. pierwsze O.p. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia z dniem 10 grudnia 2021 r. biegnie on na nowo od 11 grudnia 2021 r. przez kolejne 5 lat. Ww. należności nie uległy więc przedawnieniu. DIAS zaznaczył jednak, że na dzień wydania zaskarżonego postanowienia nie wystąpiły powyższe okoliczności skutkujące przerwaniem biegu terminu przedawnienia w odniesieniu do ww. należności podatkowych, jak również okoliczności skutkującego zawieszeniem biegu terminu przedawnienia. A zatem na dzień wydania postanowienia z dnia 3 grudnia 2021 r. ww. należności zagrożone były przedawnieniem - została więc spełniona przesłanka z art. 239b §1 pkt 4 O.p. Organ zauważył, że analiza przepisu art. 239b O.p. wskazuje, że muszą zostać spełnione łącznie dwie przesłanki, aby można było nadać decyzji nieostatecznej rygor natychmiastowej wykonalności - musi zaistnieć co najmniej jeden z czterech warunków określonych w §1 art. 239b O.p., a ponadto organ musi uprawdopodobnić, że zobowiązania wynikające z decyzji nie zostanie wykonane (art. 239b §2 O.p.). Dyrektor podał, że osobliwość tego rozwiązania polega na tym, że już samo zaistnienie jednej z przesłanek wymienionych w art. 239b §1 O.p. daje podstawę do stwierdzenia, że prawdopodobnym jest niewykonanie przez podatnika zobowiązania wynikającego z decyzji. W sprawie wydanie 10 listopada 2021 r. i doręczenie 24 listopada 2021 r. decyzji Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w K., a więc w okresie krótszym niż 3 miesiące, które pozostały do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, skutkowało co do zasady, obowiązkiem organu podatkowego nadania takiej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Dyrektor IAS w K. stwierdził, że ryzyko niewykonania decyzji było wysoce realne i wynikało z przyczyn obiektywnych. Organ zwrócił również uwagę na fakt, że Spółka nie złożyła korekt deklaracji w podatku od towarów i usług w zakresie objętym kontrolą celno-skarbową, w następstwie czego kontrola prowadzona wobec Spółki przekształciła się w postępowanie podatkowe, zakończone decyzją z dnia 10 listopada 2021 r. Organ odwoławczy zaznaczył, że skoro ww. decyzja doręczona została 24 listopada 2021 r. wysoce prawdopodobne było (biorąc pod uwagę terminy dotyczące załatwienia sprawy w postępowaniu odwoławczym), że może nie dojść do rozpoznania odwołania - w przypadku jego wniesienia (co nastąpiło 7 grudnia 2021 r.) - przed upływem terminu przedawnienia. Dodatkowo organ odwoławczy zaznaczył, że ryzyko braku zapłaty należności podatkowych określonych decyzją z 10 listopada 2021 r. wynika także wprost z ustaleń dokonanych w toku kontroli celno-skarbowej w zakresie przestrzegania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług za okres od 1 kwietnia 2015 r. do 30 grudnia 2016 r., przekształconej następnie w postępowanie podatkowe w ww. zakresie, a dotyczących udziału Spółki w łańcuchu podmiotów dokonujących fikcyjnych transakcji mających na celu wyłudzenie podatku od towarów i usług. Dyrektor podał także, że zarzuty Spółki dotyczące ustaleń dokonanych w toku postepowania kontrolnego i podatkowego nie mogą być przedmiotem rozpatrywania w postępowaniu dotyczącym nadania rygoru natychmiastowej wykonalności. Następnie organ II instancji odniósł się do argumentów Spółki związanych z jej sytuacją majątkową, sprzedażą nieruchomości za kwotę 910 000 zł w okresie prowadzonej kontroli celno-skarbowej (s. 15-17 zaskarżonego postanowienia). Dyrektor IAS w K. powtórzył, że rozpoznając sprawę w postępowaniu zażaleniowym, dokonał oceny przesłanek nadania rygoru natychmiastowej wykonalności według stanu sprawy na dzień wydania zaskarżonego postanowienia. Zauważył w związku z tym, że organ I instancji w sposób prawidłowy dokonał oceny tych przesłanek, powołując się na okres upływu terminu przedawnienia należności podatkowych oraz uprawdopodobnił, że okoliczności sprawy wskazują, że zobowiązanie wynikające z decyzji nieostatecznej nie zostanie wykonane. Organ odwoławczy dodatkowo zauważył także, że bieżące ustalenia dokonane przez organ II instancji, z których wynika, że Spółka nie uregulowała należności z tytułu podatku od towarów i usług za listopad 2021 r. na kwotę 44 674 zł, a więc w znacznie mniejszej wysokości niż przedmiotowe należności, pokazują, że obawy dotyczące niewykonania zobowiązania wynikającego z decyzji były w najwyższym stopniu uzasadnione.