|Sygn. akt I SA/Kr 398/14 | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 27 lutego 2014 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Bogusław Wolas (spr.), Sędzia: WSA Inga Gołowska, Sędzia: WSA Jarosław Wiśniewski, Protokolant: st. ref. Justyna Owczarek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2014 r., sprawy ze skarg B. Oddział w Polsce, na decyzje Dyrektora Izby Celnej, z dnia 1 marca 2012 r. Nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],, w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym za maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad i, grudzień 2005 r., - skargi oddala -
Wnioskiem z 29 grudnia 2010r. B. SE Oddział w Polsce, dalej "Spółka", wystąpiła o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w podatku akcyzowym za miesiące od maja do grudnia 2005 r. z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego oraz sprzedaży na terenie kraju olejów smarownych o symbolach PKWiU 23.20.18 i kodach CN: 2710 19 81, 2710 19 83, 2710 19 85, 2710 19 87, 2710 19 91, 2710 19 99, stojąc na stanowisku, że podatek akcyzowy od wskazanych wyrobów został zapłacony nienależnie. Uzasadniając wniosek Spółka zaznaczyła, że nabywane a następnie sprzedawane w kraju oleje były przeznaczone do smarowania silników i innych celów przemysłowych, natomiast nie były przeznaczone do celów napędowych, opałowych bądź jako dodatki lub domieszki do paliw. Zdaniem Spółki przepisy krajowe, na mocy których oleje smarowe opodatkowano zharmonizowanym podatkiem akcyzowym są niezgodne z art. 3 ust. 3 dyrektywy horyzontalnej, art. 2 ust. 4 lit. b dyrektywy energetycznej oraz art. 90 TUWE a ponadto obowiązek zwrotu akcyzy uiszczonej od tych olejów wynika również z przepisów prawa polskiego tj. art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 29, poz. 257 ze zm.), dalej "u.p.a.". Razem z wnioskiem Spółka złożyła korekty deklaracji AKC-3.
Ponieważ nie było możliwe orzeczenie w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym bez uprzedniego określenia podatnikowi wysokości zobowiązania podatkowego, Naczelnik Urzędu Celnego wszczął z urzędu postępowanie podatkowe a następnie wydał decyzje, którymi określił Spółce zobowiązania podatkowe w podatku akcyzowym w kwotach tożsamych jak wykazane w ostatnich, uznanych przez ten organ korektach deklaracji AKC-3 za ww. okresy.
Spółka odwołała się od ww. decyzji, skutkiem czego decyzje wymiarowe dotyczące miesięcy od maja do listopada 2005 r. zostały uchylone przez Dyrektora Izby Celnej z uwagi na fakt, że zobowiązanie podatkowe za te miesiące uległo przedawnieniu na podstawie art. 70§1 O.p. Organ odwoławczy uznał jednak, że organ I instancji w wydanych decyzjach powinien orzec wyłącznie w zakresie nadpłaty. Jeśli chodzi o decyzję dotyczącą grudnia 2005 r. to decyzją z 22 grudnia 2011 r. została ona utrzymana w mocy przez Dyrektora Izby Celnej.
Decyzjami z dnia 30 listopada 2011 r. Naczelnik Urzędu Celnego odmówił Spółce stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym za: maj 2005 r. w kwocie 416 598 zł; czerwiec 2005 r. w kwocie 624 667 zł; lipiec 2005 r. w kwocie 395 443 zł; sierpień 2005 r. w kwocie 396 220 zł; wrzesień 2005 r. w kwocie 552 965 zł; październik 2005 r. w kwocie 565 995 zł; listopad 2005 r. w kwocie 385 598 zł; grudzień 2005 r. w kwocie 287 179 zł.
W odwołaniach od decyzji z 30 listopada 2011 r. Spółka zarzuciła naruszenie: §13 rozporządzenia Ministra Finansów z 26 kwietnia 2004r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. nr 97, poz. 966 ze zm.), art. 90 TUWE, art. 2 ust. 4 lit.b i art. 20 ust. 1 Dyrektywy energetycznej.