Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Tarnowie, w sprawie określenia wzorów formularzy deklaracji na podatek od nieruchomości, podatek rolny i podatek leśny oraz informacji w sprawie podatku od nieruchomości, rolnego i leśnego w zakresie zawarcia w załączniku nr 4 do tejże uchwały obowiązku składania przez podatnika oświadczeń pod rygorem odpowiedzialności karnej z art. 233 § 1 k.k. - stwierdza nieważność powyższej uchwały w zaskarżonej części -
Sentencja

|Sygn. akt I SA/Kr 38/14 | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 28 stycznia 2014 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Agnieszka Jakimowicz, Sędzia: WSA Ewa Michna (spr.), Sędzia: WSA Jarosław Wiśniewski, Protokolant: st. referent Aleksandra Osipowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2014 r., sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Tarnowie, na uchwałę Rady Miejskiej w Tarnowie, z dnia 29 listopada 2007 r. Nr XV/203/2007, zmieniającą uchwałę w sprawie określenia wzorów formularzy deklaracji na podatek od nieruchomości, podatek rolny i podatek leśny oraz informacji w sprawie podatku od nieruchomości, rolnego i leśnego w zakresie zawarcia w załączniku nr 4 do tejże uchwały obowiązku składania przez podatnika oświadczeń pod rygorem odpowiedzialności karnej z art. 233 § 1 k.k. - stwierdza nieważność powyższej uchwały w zaskarżonej części -

Uzasadnienie strona 1/3

Prokurator Rejonowy w Tarnowie złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na uchwałę nr XV/203/2007 Rady Miasta Tarnowa z dnia 29 listopada 2007 r. w sprawie określenia wzorów formularzy deklaracji na podatek od nieruchomości, podatek rolny i podatek leśny oraz informacji w sprawie podatku od nieruchomości, rolnego i leśnego wnosząc o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w zakresie dotyczącym zawarcia w załączniku nr 4 tejże uchwały obowiązku składania przez podatnika oświadczeń pod rygorem odpowiedzialności karnej z art. 233 §1 kodeksu karnego.

W uzasadnieniu Prokurator podkreślił, że nałożenie w uchwale, będącej aktem prawa miejscowego, obowiązku złożenia takiego oświadczenia nastąpiło bez podstawy prawnej. W konsekwencji nastąpiło naruszenie art. 7 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78 poz. 483 ze zm.), art. 18 ust. 2 pkt 8, art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz. U z 2013 r., poz. 594 ze zm.), art. 6 ust. 13 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r., Nr 95, poz. 613 ze zm.), art. 6a ust. 11 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 1381 ze zm.), art. 6 ust. 9 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 465).

Dalej Prokurator wywodził, że wprawdzie ustawodawca nałożył na radę gminy obowiązek ustalania wzorów informacji i deklaracji na ww. podatki, niemniej jednak ograniczył zakres danych jakie powinny zawierać takie formularze do danych niezbędnych przy wymiarze podatków - formularze te nie mogły więc zawierać oświadczeń o odpowiedzialności karnej z art. 233 §1 kodeksu karnego. Zdaniem Prokuratora prezentowane przez niego stanowisko zgodne było z linią orzeczniczą sądów administracyjnych (postanowienie Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 29 listopada 2012 r., II FSK 2735/12; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 31 grudnia 2012 r., I SA/Ke 680/12).

W odpowiedzi, Rada Miasta Tarnowa wniosła o oddalenie skargi, wskazując, że w okresie od 2005 r. tj. po nowelizacji art. 180 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) zamieszczanie tego typu oświadczeń we wzorach formularzy deklaracji i informacji podatkowych było powszechną praktyką rad gmin i dotychczas praktyka ta nie była kwestionowana. W ocenie Rady Gminy to właśnie art. 180 § 2 Ordynacji podatkowej stanowiący, że jeżeli przepis prawa nie wymaga urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia, organ podatkowy odbiera od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania - należało traktować jako przepis kompetencyjny, o którym mowa w art. 233 § 1 kodeksu karnego. Powyższe stanowisko miała potwierdzać teza wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2013 r., II FSK 252/12, że: "«informacja o nieruchomościach», o której mowa w art. 6 ust. 6 u.p.o.l. (art. 6a ust. 5 u.p.r.) jest deklaracją w rozumieniu art. 68 ust. 2 pkt 2 O.p.".

Strona 1/3