skarg C. Sp. z o.o. w K., na decyzje SKO, w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku leśnym za lata 2009, 2010, 2011, 2012, 2013 i 2014, , ,
Sentencja

|Sygn. akt I SA/Kr 308/15 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 9 września 2015 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Paweł Dąbek, Sędziowie: WSA Piotr Głowacki (spr.), WSA Stanisław Grzeszek, Protokolant st. sekretarz: Iwona Sadowska - Białka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2015 r., sprawy ze skarg C. Sp. z o.o. w K., na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego, z dnia 17 grudnia 2014 r. Nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],, w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku leśnym za lata 2009, 2010, 2011, 2012, 2013 i 2014, , , - s k a r g i o d d a l a -,

Uzasadnienie strona 1/4

Decyzjami z dnia 21 października 2014r., znak [...], [...], [...],[...],[...] i [...], Prezydent Miasta T. stwierdził w stosunku do C. sp. z o. o. w K. nadpłaty w podatku leśnym za lata 2009 - 2014.

Rozstrzygnięcia te zapadły wobec ustalenia przez organ, iż w składanych przez C. sp. z o. o. deklaracjach podatku leśnego za lata 2009 - 2014 wpisano nieruchomość położoną w obr. [...] dz. nr [...] i [...], wyliczając kwotę podatku leśnego. W ramach prowadzonego postępowania sprawdzającego organ podatkowy l instancji zwrócił się pismami z dnia 3 czerwca 2014r. do spółki o wyjaśnienie powodów złożenia deklaracji. W odpowiedzi, pismem z dnia 30 czerwca 2014r. C. przesłała wyjaśnienie, że przedmiotowe działki stanowią jej własność, gdyż zostały nabyte w dniu 17 kwietnia 2008 r., na potwierdzenie czego załączony został akt notarialny nr [...] z dnia 17 kwietnia 2008r. Pismem z dnia 9 lipca 2014r. organ zwrócił się do Wydziału Geodezji i Nieruchomości Urzędu Miasta T. prowadzącego ewidencję gruntów i budynków o udzielenie informacji dotyczącej własności działek nr [...] i [...], uzyskując informację, iż stan ewidencji gruntów i budynków m. T. jest zgodny z wpisem w księdze wieczystej założonej dla tych działek [...] gdzie w dziale II prawo własności wpisane jest na rzecz P.S. w 1/2 części oraz K.S. w 1/2 części. Ponadto z uzyskanych przez organ podatkowy l instancji informacji wynikało, iż w Sądzie Rejonowym w dniu 31 sierpnia 2009r. wydane zostało postanowienie pod sygnaturą akt [...] o odmowie wpisu prawa własności w księdze wieczystej. Oddalona została również postanowieniem z dnia 9 listopada 2009r. sygn. akt [...] przez Sąd Okręgowy apelacja złożona przez C. od postanowienia Sądu Rejonowego. Prezydent Miasta T. uznał w związku z tym, że C. nie jest właścicielem przedmiotowych działek, dlatego też wszczęte zostało postępowanie w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku leśnym zakończone wydaniem w dniu 21 października 2014 r. przedmiotowych decyzji.

Z takim rozstrzygnięciem nie zgodziła się jednak spółka składając odwołania, zarzucając w nich naruszenie:

- art. 97 § 1 pkt 4) k.p.a. poprzez wydanie decyzji w sytuacji, gdy co do przedmiotowych działek toczy się przed Sądem Rejonowym do sygn. akt [...] z udziałem Prezydenta Miasta T. postępowanie w sprawie uzgodnienia treści księgi wieczystej i ostrzeżenie o toczącym się postępowaniu ujawnione jest w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości, oraz

- art. 107 § 3 k.p.a. poprzez brak podania podstawy prawnej uznania, że C. sp. z o. o. nie jest właścicielem przedmiotowych nieruchomości.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzjami z dnia 17 grudnia 2014r. znak: [...],[...],[...],[...],[...] i [...] , na podstawie art. 233 § 1 ust. 2 lit. a) w zw. z art. 72 § 1, art. 73 § 1, art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej i art. 1-4 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym, uchyliło w całości zaskarżone decyzje organu l instancji i umorzyło postępowanie w sprawie. W uzasadnieniu podano, iż stosownie do treści art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne - podstawę wymiaru podatków i świadczeń stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków, a zatem dla potrzeby wymiaru podatku leśnego kluczowe są dane wynikające z tej ewidencji. Na tle art. 21 ust. 1 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne w orzecznictwie ukształtował się pogląd, iż ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym źródłem informacji faktycznych wykorzystywanych w postępowaniach administracyjnych, w tym i w postępowaniu podatkowym. Od tej reguły nie zostały przewidziane żadne wyjątki, a zatem organy ustalające wysokość zobowiązań od nieruchomości nie są uprawnione do przyjęcia innej podstawy jego wymiaru niż dane w ewidencji gruntów. Tożsame poglądy wyrażane są tak w orzecznictwie jak i w literaturze, gdzie podkreśla się, iż ewidencja gruntów jest dla organu podatkowego urzędowym źródłem informacji o osobie właściciela i posiadacza samoistnego oraz o samym gruncie (klasyfikacja gruntu, jego powierzchnia). Dane składające się na zakres przedmiotowy i podmiotowy ewidencji są więc podstawą wymierzania podatku od nieruchomości (L. Etel "Dane z ewidencji gruntów i budynków jako podstawa opodatkowania gruntów i budynków", Finanse Komunalne 2008/6/24). Organy podatkowe, ustalając wymiar podatku związane są zapisami widniejącymi w ewidencji gruntów i budynków i nie mają kompetencji do dokonywania zmian w ewidencji, ani kwestionowania istniejących tam zapisów. Organem właściwym do dokonywania zmian w ewidencji, zgodnie z prawem geodezyjnym i kartograficznym jest starosta powiatu, na terenie którego znajduje się nieruchomość gruntowa. W niniejszej sprawie w sposób bezsporny ustalono stan faktyczny. Stosownie do wypisu z rejestru gruntów z dnia 20 listopada 2014 r. sporządzonego przez Prezydenta Miasta T., nieruchomości oznaczone jako działki nr [...] i [...] położone w T. o powierzchni odpowiednio 4,6302 ha i 0,0806 ha, oznaczone symbolami Bz i LslV stanowią własność: P.S. i K.S. po ½ części. Tak ustalony stan faktyczny znajduje także potwierdzenie w księdze wieczystej nr [...]..Co prawda w podrubryce nr 3.4.1 przedmiotowej księgi wieczystej widnieje "ostrzeżenie o toczącym się postępowaniu z powództwa Skarbu państwa - Prezydenta Miasta T. przeciwko P. S., K.S. i C. sp. z o.o. w organizacji w K. o uzgodnienie treści przedmiotowej księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym w zakresie działek: [...] o pow. 4,6302 ha i [...] o pow. 0,7080 ha", niemniej ta okoliczność, na obecnym etapie pozostaje bez wpływu na wynik sprawy. Stan faktyczny - w tym kluczowa dla sprawy okoliczność ustalenia właścicieli nieruchomości nie budzi wątpliwości: są nimi P.S. i K.S. - nie zaś odwołująca się spółka, co wynika wprost z treści wypisu z rejestru gruntów i księgi wieczystej. Co więcej, w Sądzie Rejonowym w T. w dniu 31 sierpnia 2009 r. wydane zostało postanowienie pod sygnaturą akt [...] o odmowie wpisu prawa własności w księdze wieczystej. Oddalona została również postanowieniem z dnia 9 listopada 2009 r. sygn. akt [...] przez Sąd Okręgowy apelacja złożona przez C. od postanowienia Sądu Rejonowego. Skoro więc C. sp. z o. o. nie jest właścicielem nieruchomości, a co za tym idzie, nie jest także podmiotem stosunku prawnopodatkowego w odniesieniu do rzeczonych nieruchomości, to nie można było stwierdzić w stosunku do niej nadpłaty na zasadzie art. 73 § 1 ust. 1 Ordynacji podatkowej, tj. nadpłaty która powstała poprzez zapłatę przez podatnika podatku nienależnego. Skarżąca spółka nie jest bowiem podatnikiem tego podatku. Nadpłatami mogą być tylko kwoty wpłacone przez podmioty stosunku podatkowoprawnego, tzn. przez podatników, płatników, inkasentów, spadkobierców podatnika lub osoby trzecie wymienione wart. 107 i n. Nie jest czynnie legitymowany do żądania zwrotu nadpłaty podmiot, który uiścił podatek zamiast podatnika. Przejęcie długu podatkowego przez osobę trzecią nie jest dopuszczalne. W konsekwencji zapłata dokonana przez inny podmiot nie powoduje wygaśnięcia zobowiązania podatnika (por. uchwałę składu 7 sędziów NSA z 26 maja 2008 r., l FPS 8/2007, LexPolonica nr 1905624, ONSAiWSA 2008, nr 5, poz. 79). Podobnie wierzytelność podatnika w stosunku do organu podatkowego o zwrot nadpłaty nie może być przedmiotem cesji z art. 509 k.c. Sprzeciwia się temu właściwość zobowiązania (por. uchwałę SN z 26 listopada 2003 r., III CZP 84/2003, LexPolonica nr 365040, OSNC 2005, nr 1, poz. 5). Z tych przyczyn organ podatkowy nie ma podstawy prawnej do rozpatrzenia żądania o zwrot nadpłaty zgłoszonego przez inny podmiot niż wymieniony w art. 75 lub 72 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej. Jeżeli to uczyni, jego decyzja dotknięta będzie nieważnością (wyrok SN z 18 stycznia 2002 r., III RN 194/2000, LexPolonica nr 2213958). W przedmiotowej sprawie nie ma zatem podstaw do wszczęcia z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku leśnym na rzecz C., jak i też do wydania decyzji w tym przedmiocie. Spółka nie jest bowiem podmiotem stosunku podatkowoprawnego w przedmiocie podatku leśnego, a zatem nie sposób mówić w tej sytuacji o nadpłacie. Organ wskazał także na pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 15 lutego 2001 r., III SA 2842/99, że w świetle prawa podatkowego podmiot występujący w charakterze podatnika nie może w drodze umowy z osobą trzecią zwolnić się z ciążących na nim obowiązków i tym samym przenieść ich na osobę trzecią. Oznacza to, że nie jest dopuszczalne przejęcie długu podatkowego. Niekonsekwencją organu podatkowego jest więc traktowanie jakiegoś podmiotu - w sytuacji gdy uiszcza on za inny podmiot zobowiązanie podatkowe - jako właściwego podatnika, zaś - gdy podmiot ten występuje z żądaniem stwierdzenia nadpłaty - jako podmiotu, który nie jest podatnikiem właściwym do występowania z takim żądaniem.

Strona 1/4