Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności byłego członka zarządu za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku od towarów i usług za kwiecień 2014 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Dąbek Sędziowie WSA Maja Chodacka WSA Agnieszka Jakimowicz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi M. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia 21 grudnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności byłego członka zarządu za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku od towarów i usług za kwiecień 2014 r. skargę oddala.

Uzasadnienie strona 1/14

Zaskarżoną decyzją z dnia 21 grudnia 2020 r. o nr [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w K., po rozpatrzeniu odwołania M. G., uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. z dnia 24 grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności byłego członka zarządu za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku od towarów i usług za kwiecień 2014 r. - w zakresie, w jakim decyzja ta nakładała na skarżącego odpowiedzialność solidarnie z byłym prezesem zarządu i w tymże zakresie umorzył postępowanie, natomiast utrzymał w mocy decyzję w pozostałej części, dotyczącej orzeczenia o odpowiedzialności skarżącego solidarnie ze spółką.

W uzasadnieniu przedmiotowej decyzji organ wskazał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w C. decyzją z dnia 24 grudnia 2019 r. orzekł o odpowiedzialności podatkowej skarżącego - jako byłego wiceprezesa zarządu spółki z o.o. A. C. w likwidacji z siedzibą w A. za zaległość ww. spółki w podatku od towarów i usług za kwiecień 2014 r. w kwocie 48.914,70 zł wraz z odsetkami za zwłokę w wysokości 22.211 zł i kosztami postępowania egzekucyjnego w kwocie 3.260,82 zł. - solidarnie z ww. spółką oraz byłym prezesem zarządu J. H..

Organ I instancji wskazał, że spółka nie dokonała dobrowolnie pozostałej do zapłaty kwoty podatku od towarów i usług, wynikającej ze skorygowanej deklaracji za kwiecień 2014 r.. Niezapłacony podatek stał się zaległością podatkową, lecz podjęte przez organ egzekucyjny czynności zmierzające do wyegzekwowania od spółki powyższej kwoty nie przyniosły rezultatu. Wobec powyższego Naczelnik Urzędu Skarbowego w C. - jako organ egzekucyjny - postanowieniem z dnia 21 czerwca 2016 r. nr [...], umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone m.in. na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] z dnia 14 sierpnia 2015 r.

W konsekwencji bezskuteczności egzekucji i po ustaleniu występowania wszystkich przesłanek pozytywnych do przeniesienia odpowiedzialności organ I instancji orzekł o subsydiarnej odpowiedzialności skarżącego za zobowiązania spółki w sposób opisany na wstępie.

Od powyższej decyzji skarżący złożył odwołanie, w którym zarzucił naruszenie:

1. art. 116 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.):

a) art. 116 § 1 pkt 1 b ww. ustawy, poprzez wydanie zaskarżonej decyzji mimo zaistnienia w sprawie przesłanek egzoneracyjnych polegających na braku winy skarżącego w niezgłoszeniu wniosku o ogłoszenie upadłości spółki, bowiem jego zdaniem:

- kondycja finansowa spółki nie uzasadniała zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości,

- środki pieniężne posiadane przez spółkę były wystarczające do pokrycia należności na podatek od towarów i usług,

- zaległość w podatku VAT była jedyną wierzytelnością spółki,

- skarżący nie znał okoliczności uzasadniających złożenie korekty deklaracji VAT za kwiecień 2014 r., gdyż korekty dokonał kolejny zarząd spółki,

b) art. 116 § 1 pkt 1 a Ordynacji podatkowej, poprzez wydanie zaskarżonej decyzji mimo, że złożono wniosek o ogłoszenie upadłości spółki we właściwym czasie,

Strona 1/14