Art. 262 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ mimo iż nie stanowi typowej normy prawa karnego, to jednakże jego prawidłowe stosowanie musi nawiązywać także do podstawowych zasad prawa karnego, czy też karno-skarbowego, takich jak np. zasada adekwatności kary, tak aby jej nałożenie a przede wszystkim jej wymiar mógł być uznany, w świetle całokształtu okoliczności sprawy w konkretnym wypadku za sprawiedliwy i uzasadniony.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Dariusza W. na postanowienie Izby Skarbowej w K. z dnia 10 listopada 1998 r. (...) w przedmiocie kary porządkowej - uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie organu I instancji; (...).(...).
Postanowieniem Urzędu Skarbowego K.-S-M. z dnia 7 lipca 1998 r. (...) orzeczono, na podstawie art. 216 oraz art. 262 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, o nałożeniu kary porządkowej w kwocie 2.000,00 zł. na Dariusza W. zam. w K. ul. T. 6/12A.
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia podniesiono, iż do kary tej sięgnięto w związku z brakiem reakcji ze strony Dariusza W. na wielokrotne odebrane przez podatnika wezwanie tegoż Urzędu.
Izba Skarbowa w K. po rozpoznaniu zażalenia Dariusza W. z dnia 16 lipca 1998 r. od opisanego wyżej postanowienia Urzędu Skarbowego K.-S.-M., działając na podstawie art. 233 par. 1 pkt 1 w zw. z art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ orzekła o utrzymaniu w mocy postanowienia organu I instancji.
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia podniesiono, iż zaskarżonym postanowieniem Urząd Skarbowy K.-S.-M. nałożył na Dariusza W. karę porządkową w wysokości 2.000 zł. za wielokrotne niestawiennictwo bez uzasadnionej przyczyny mimo, że był on do tego - zobowiązany, a to:
- wezwaniem z dnia 18 marca 1997 r. na dzień 27 marca 1997 r.,
- wezwaniem z dnia 18 kwietnia 1997 r. na dzień 29 kwietnia 1997 r.;
- wezwaniem z dnia 16 września 1997 r. /nie odebranym w terminie mimo dwukrotnego awizowania w dniu 19 września 1997 r. i 2 października 1997 r./,
- wezwaniem z dnia 12 listopada 1997 r. /odebranym osobiście przez Dariusza W. w dniu 18 listopada 1997 r./,
- wezwaniem z dnia 14 kwietnia 1998 r. /odebranym osobiście przez Dariusza W. w dniu 16 kwietnia 1998 r./, - wezwaniem z dnia 26 maja 1998 r. /nie odebranym w terminie mimo dwukrotnego awizowania w dniu 28 maja 1998 r. i 9 czerwca 1998 r./.
Podkreślono, że na ww. wezwania Dariusza W. nie stawił się osobiście ani przez pełnomocnika, nie informując Urzędu o przyczynach niestawiennictwa i nie dostarczając odpowiednich dokumentów - nawet drogą pocztową do dnia przekazania akt sprawy z zażaleniem do Izby Skarbowej.
Ponadto jak wynika z notatki sporządzonej 17 czerwca 1998 r. przez pracownika Urzędu Skarbowego w dniu tym została przeprowadzona rozmowa telefoniczna z żoną skarżącego, którą poinformowano o konieczności stawienia się w Urzędzie oraz pouczono, że niestawienie się spowoduje nałożenie kary porządkowej w wysokości 2.000 zł.
Izba Skarbowa nie uznała za wiarygodne twierdzeń Dariusza W. że wszelkie wezwania zawsze odbierał i na wszystkie stawiał się do Urzędu Skarbowego, bowiem stoją one w sprzeczności z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.
W świetle powyższego Izba Skarbowa stwierdziła, że nie można uznać niestawiennictwa skarżącego w Urzędzie Skarbowym za usprawiedliwione. Natomiast nałożona kara ma mieć wpływ dyscyplinujący na realizację przez niego obowiązku dostarczenia informacji podatkowych dotyczących prowadzonej działalności gospodarczej na żądanie organu podatkowego.