Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach, przychodów za 2003 r.,
Sentencja

|Sygn. akt I SA/Kr 1826/13 | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 14 listopada 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Maja Chodacka (spr.), Sędziowie: WSA Piotr Głowacki, WSA Ewa Michna, Protokolant st.sekretarz: Iwona Sadowska - Białka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2013 r., sprawy ze skargi D.W., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 14 września 2009 r. Nr [...], w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach, przychodów za 2003 r., I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, II. określa, że wymienione w pkt I decyzje nie mogą być wykonane do chwili prawomocności wyroku, III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego koszty postępowania w kwocie 10.411 zł ( dziesięć tysięcy czterysta jedenaście złotych).

Uzasadnienie strona 1/5

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia 11 grudnia 2008r. nr [...] ustalił skarżącemu D.W. zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2003r. w wysokości 328.473,00 zł.

Po przeprowadzeniu postępowania w zakresie źródeł pochodzenia majątku i dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2003r. organ stwierdził, że skarżący poniósł w kontrolowanym okresie wydatki w łącznej kwocie 6.058.098,81 zł, natomiast łączna kwota pozostających do dyspozycji skarżącego w tym roku podatkowym środków finansowych wyniosła 5.620.134,55 zł.

W rezultacie powyższego organ pierwszej instancji stwierdził, że nadwyżka ustalonych w postępowaniu wydatków nad przychodami w kwocie 437.964,26 zł nie znalazła pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów podatnika.

W odwołaniu działający w imieniu podatnika pełnomocnik wniósł o uchylenie decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej, jako wydanej z rażącym naruszeniem przepisów prawa materialnego oraz o umorzenie postępowania, jako bezprzedmiotowego. Pełnomocnik podniósł zarzuty w zakresie błędnych ustaleń organu związanych z otrzymaniem przez skarżącego od matki i siostry, na podstawie umów depozytu, środków pieniężnych w łącznej kwocie 300.000 USD, nieuwzględnienia możliwości finansowania wydatków ze skumulowanego dochodu podatnika za lata 1999-2001, zakwalifikowania kwot 51.000 zł, 20.000 zł i 35.000 zł jako wydatków, a nie jako zwrot dokonanych uprzednio wpłat gotówkowych. Nadto w odwołaniu zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz naruszenie przepisów postępowania, w szczególności: art. 121, 122 i 187 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Po rozpatrzeniu odwołania Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia 14 września 2009r. nr [...] uchylił w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej i ustalił wysokość zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2003r. w kwocie 319.436,00 zł.

Organ stwierdził, iż wyjaśnienia skarżącego odnośnie dysponowania przez niego na początku 2003 roku między innymi kwotą 300.000 USD zostały w toku postępowania poddane weryfikacji. W oparciu o zebrany w tym zakresie materiał dowodowy ustalono, że przewiezienie do Polski około 255.000 USD (tj. 85% z kwoty 300.000 USD) wymagało przekroczenia granicy przez podatnika 26 razy w okresie 11 miesięcy. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej końcowy fragment pisma Komendanta Straży, w którym stwierdzono, że Straż Graniczna nie prowadzi pełnej ewidencji osób przekraczających granicę RP nie mógł w żaden sposób wpłynąć na zmianę stanowiska organów podatkowych. Wymaga podkreślenia, że nawet niepełny monitoring prowadzony przez Straż Graniczną - przy tak dużej ilości przekroczeń granicy - musiałby wykazać przynajmniej część tych wyjazdów. Z tych względów, zdaniem organu, stwierdzenie braku ewidencji przekroczeń granicy nie oznacza, że należy uznać za udowodnioną okoliczność, że skarżący przekraczał granicę wielokrotnie.

Strona 1/5