|Sygn. akt I SA/Kr 1777/14 | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 5 lutego 2015 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Bogusław Wolas (spr.), Sędzia: WSA Waldemar Michaldo, Sędzia: WSA Ewa Michna, Protokolant: Ewelina Knapczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lutego 2015 r., sprawy ze skargi P. S. i L. S., na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej, z dnia 25 sierpnia 2014 r. Nr [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji, - skargę oddala -
Decyzją z dnia 25 sierpnia 2014 r Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia 21 października 2013r. w sprawie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 17 kwietnia 2013r. określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003r. w kwocie 441.358,00zł.
Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji wymiarowej wystąpili podatnicy L.S. i P.S.. Podstawą określania kwestionowanego przez nich zobowiązania podatkowego było nieuznanie przez organy podatkowe za koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, prowadzonej przez P.S. pod nazwą Firma Budowlano - Handlowa "S", wydatków na roboty budowlane udokumentowanych fakturami VAT: nr [...] z dnia 28.02.2003r. na kwotę netto 100.000,00 zł, podatek naliczony 22.000,00 zł i nr [...] z dnia 31.03.2003r. na kwotę netto 112.100,00 zł, podatek naliczony 24.662,00 zł, wystawionymi przez firmę "G " A.D., z siedzibą w G., jako nie dokumentujących rzeczywistego wykonania usług.
Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania podatników decyzją z dnia 3 lutego 2010r., utrzymał w mocy powyższą decyzję.
Wniesiona od decyzji organu II instancji skarga L. i P.S.została oddalona wyrokiem z dnia 6 października 2010r. sygn. I SA/Kr 632/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie.
W wyniku złożonej skargi kasacji Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 25 maja 2012r., sygn. II FSK 308/11, uchylił zaskarżony wyrok z dnia 6 października 2010r., sygn. I SA/Kr 632/10, w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie. Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym wyroku stwierdził, że skoro ani Sąd pierwszej instancji ani też organy podatkowe nie zakwestionowały okoliczności, że roboty budowlane związane z budową budynku biurowo-magazynowo-mieszkalnego położonego w K., przy ul. S. zostały wykonane to za zasadne uznać należało zarzuty skargi kasacyjnej, że musiały im towarzyszyć stosowne wydatki. Dlatego też postępowanie organów podatkowych powinno skoncentrować się na ustaleniu faktycznej wysokości tych wydatków. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego było to tym bardziej uzasadnione, że dwie faktury wystawione przez firmę "G " A.D., określające wydatki związane z wykonaniem robót budowlanych, zostały ocenione przez organy podatkowe jako niepotwierdzające rzeczywistych transakcji dokonanych pomiędzy podmiotami wymienionymi na tych fakturach. To ustalenie skutkowało uznaniem prowadzonych przez skarżącego ksiąg podatkowych w tej części za nierzetelne. Zdaniem Sądu na organach podatkowych spoczywał zatem obowiązek oszacowania rzeczywistych wydatków poniesionych przez skarżącego związanych z wykonaniem wymienionych robót budowlanych, co wynika wprost z art. 23 § l pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa.
Wyrokiem z dnia 9 października 2012r., sygn. akt. I SA/Kr 1100/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie po ponownym rozpoznaniu sprawy uchylił Decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 3 lutego 2010r. oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 15 września 2009r. W uzasadnieniu tego wyroku podkreślono, że organy podatkowe prawidłowo udowodniły, że zarówno "G " A.D., jak i P.C. nie uczestniczyli na zasadzie podwykonawstwa w zdarzeniu gospodarczym generującym koszt, a prace budowlane nie były wykonane zarówno przez wystawcę faktur, jak również podwykonawcę. Uwzględniając stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego sformułowane w wyroku z dnia 25 maja 2012r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wskazał, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ podatkowy w pierwszej kolejności powinien zbadać kwestię przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003r., a w dalszej kolejności na organie podatkowym ciążył będzie obowiązek oszacowania rzeczywistych wydatków poniesionych przez skarżącego związanych z wykonaniem spornych robót budowlanych, przy czym w zależności od oceny dostępnego materiału dowodowego powinnością organu będzie przesądzenie konieczności posłużenia się w tym zakresie dowodem z opinii biegłego z dziedziny budownictwa oraz szczegółowe uzasadnienie swego stanowiska w tym względzie.