Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy Koszyce, w przedmiocie wprowadzenia zwolnień od podatku od nieruchomości,
Sentencja

Sygn. akt I SA/Kr 177/08 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 22 października 2008r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Anna Znamiec, Sędziowie: WSA Ewa Długosz - Ślusarczyk, WSA Urszula Zięba (spr), Protokolant: Iwona Sadowska - Białka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2008r., sprawy ze skargi Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie, na uchwałę Rady Gminy Koszyce, z dnia 27 listopada 2007r Nr IX/61/07, w przedmiocie wprowadzenia zwolnień od podatku od nieruchomości, I. stwierdza nieważność § 2 Uchwały nr IX/61/07 Rady Gminy Koszyce z dnia 27 listopada 2007r II. określa, że wskazany w punkcie I wyroku przepis nie podlega wykonaniu do chwili prawomocności wyroku

Uzasadnienie strona 1/4

W dniu 27 listopada 2007 r. Rada Gminy Koszyce działając w oparciu o przepis art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. - Dz. U. z 2006 r., nr 121, poz. 844 ze zm.) oraz art. 18 ust. 2 pkt 8, art. 40 ust. 1 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. - Dz. U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591) podjęła uchwałę nr IX//61/07 w sprawie wprowadzenia zwolnień od podatku od nieruchomości. W § 2 tejże uchwały sformułowano następujący przepis:

"Zwalnia się od podatku od nieruchomości tylko na wniosek podatnika:

1. Obiekty i budowle służące do zaspokojenia potrzeb ludności w zakresie dostarczania wody, ciepła oraz oczyszczania ścieków.

2. Nieruchomości lub ich części zajmowane na realizację zadań z zakresu bezpieczeństwa publicznego."

Wskazana uchwała stała się przedmiotem badania nadzorczego na posiedzeniu Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w dniu 19 grudnia 2007 r., które w związku ze sformułowaniami jej § 2 postanowiło wszcząć postępowanie w celu częściowego stwierdzenia jej nieważności.

Pismem z dnia 20 grudnia 2007 r. zawiadomiono Przewodniczącego Rady Gminy Koszyce o wszczęciu postępowania wzywając jednocześnie do złożenia wyjaśnień.

Wobec braku reakcji na zarzuty w stosunku do uchwały, a także wobec upływu w dniu 2 stycznia 2008 r. - 30 dniowego terminu do podjęcia przez RIO samodzielnego rozstrzygnięcia nadzorczego - na posiedzeniu Kolegium RIO w dniu 3 stycznia 2008 r. zadecydowano o wniesieniu skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie celu usunięcia z obrotu prawnego wadliwych zapisów przedmiotowej uchwały.

We wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skardze podniesiono, że zwolnienia wprowadzone przez rady gmin na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych rozumiane być powinny jako rozwinięcie katalogu ustawowego określonego w art. 7 ust. 1 ustawy, a zatem zwolnienie powinno odnosić się do przedmiotu opodatkowania określonego poprzez rodzaj nieruchomości lub sposób jej wykorzystania, nie zaś określać dodatkową czynność podatnika warunkującą nabycie prawa do zwolnienia, jaką byłby wniosek kierowany do organu podatkowego. Nadto wskazano, że kwestionowane zapisy § 2 uchwały wprowadziły dodatkową konstrukcję prawa podatkowego formalnego (proceduralnego) do czego Rada Gminy nie była uprawniona.

W konsekwencji Kolegium RIO zwróciło się do Sądu o stwierdzenie nieważności wskazywanej uchwały Rady Gminy Koszyce z dnia 27 listopada 2007 r. w zakresie jej § 2.

W odpowiedzi na skargę, nie godząc się z zarzutami sformułowanymi przez RIO Rada Gminy w Koszycach zażądała oddalenia skargi. Zdaniem Rady, w art. 7 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie ma żadnych kryteriów ani ograniczeń dotyczących wprowadzania przez rady gmin zwolnień od podatku od nieruchomości. Pozostawienie Radzie Gminy dużej swobody przy określaniu zwolnień jest uzasadnione tym, że wpływy z podatku od nieruchomości stanowią w całości dochód budżetu gminy, a rada jako organ władzy lokalnej - jest organem "najbardziej właściwym" do decydowania o potrzebie stosowania i rodzajach zwolnień podatkowych na danym terenie. Powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego stwierdzono, że z treści norm określających uprawnienia samorządu terytorialnego i jego zadania nie da się wyprowadzić ani żadnych dodatkowych kryteriów ocennych ani też uprawnienia do jakiejkolwiek kategoryzacji zwolnień od podatków lokalnych z jej wewnętrznym podziałem na zwolnienia prawnie dopuszczalne i zakazane. Rada gminy może wprowadzać zwolnienia określonych przedmiotów opodatkowania takich jak np. budynek, grunt, budowla, lokal. Jeżeli zwolnienie dotyczy tak określonego przedmiotu to dalsze jego sprecyzowanie przez wskazanie określonych cech tego przedmiotu, w szczególności przez kogo jest wykorzystywany lub jakim celom służy, nie zmienia jego zasadniczego charakteru jako zwolnienia przedmiotowego. Co oczywiste, każde zwolnienie przedmiotowe odnosi się do konkretnych podatników, którzy z niego korzystają. W ocenie Rady - to nie osoba podatnika decyduje jednak o zwolnieniu, ale przede wszystkim rodzaj przedmiotu opodatkowania. Jednoznaczne rozdzielenie zwolnień podatkowych na czysto przedmiotowe i wyłącznie podmiotowe jest w wielu przypadkach niemożliwe. Podatek jest bowiem zawsze splotem elementów podmiotowych i przedmiotowych i nie ma możliwości pełnego wydzielenia tych dwóch sfer (stanowisko takie znajduje potwierdzenie m. in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 maja 2006 r., sygn. akt I SA/Ol 168/06, LEX nr 188045).

Strona 1/4