Jak stanowi art. 44 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, przy czym obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku.
Wnioskodawca podsumował, że jego uczestnictwo jako akcjonariusza w spółce komandytowo-akcyjnej, która prowadzić będzie działalność gospodarczą, będzie prowadziło do uzyskiwania przez niego przychodów z działalności gospodarczej, które powinny być określone proporcjonalnie do udziału w zysku tej spółki i opodatkowane według wyboru wnioskodawcy - podatkiem liniowym lub łącznie z pozostałymi dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej. Powyższe nie przesądza jednak o tym, kiedy wnioskodawca zobowiązany będzie rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu przychodów oraz czy będzie zobowiązany do wpłacania w trakcie roku podatkowego zaliczek na podatek.
Wnioskodawca zauważył, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera legalnej definicji pojęcia "przychodu należnego". Dlatego powołując się na definicje słownikowe oraz wyrok NSA z dnia 20 września 2007 r., sygn. akt II FSK 1028/06 wyrażono stanowisko, że przychód akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej powstanie najwcześniej w momencie, w którym będzie on mógł skutecznie na gruncie prawa handlowego domagać się wypłaty dywidendy.
Następnie przedstawiając charakterystykę spółki komandytowo-akcyjnej wnioskodawca przedstawił różnice pomiędzy statusem akcjonariusza i komplementariusza tej spółki, która przejawia się głównie w tym, że udział akcjonariusza jest formą inwestycji kapitałowej, a nie przejawem aktywności gospodarczej. Akcjonariusz jest jedynie inwestorem pasywnym, lokującym wolne środki finansowe, podczas gdy komplementariusz pełni rolę wspólnika aktywnego, prowadzącego przedsiębiorstwo spółki. Akcjonariusz przystępuje do spółki nie w celu realizowania własnych zamierzeń, ale w celu osiągnięcia zysku z pracy innych osób. Odzwierciedleniem takiej konstrukcji jest art. 126 § 1 Kodeksu spółek handlowych, zgodnie z którym w sprawach nie uregulowanych w sposób odrębny, do spółek komandytowo-akcyjnych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące spółki jawnej oraz spółki akcyjnej. Zauważono, że odrębność sytuacji prawnej akcjonariuszy spółek komandytowo-akcyjnych dostrzeżona została także na gruncie prawa podatkowego, gdyż w myśl art. 115 § 1 Ordynacji podatkowej, odmiennie niż pozostali wspólnicy spółek osobowych (ale podobnie jak wspólnicy spółek kapitałowych), akcjonariusze nie ponoszą osobistej odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki i wspólników, wynikające z działalności spółki.