Sprawa ze skargi na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych
Uzasadnienie strona 11/11

Biorąc powyższe pod uwagę, uznać należy, iż uzyskanie przez spółkę komandytową w wyniku przekształcenia w nią spółki jawnej majątku przewyższającego wartość wkładów wniesionych do spółki jawnej podlegających uprzednio opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych rodzi obowiązek podatkowy w tym podatku z tytułu przekształcenia spółki jawnej w spółkę komandytową. Zarzuty skargi dotyczące naruszenia przepisów prawa materialnego okazały się więc nieuzasadnione.

Chybione są także zarzuty dotyczące naruszenia przepisów prawa procesowego, tudzież art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zw. z art. 2a Ordynacji podatkowej, gdyż stanowisko organu zostało przedstawione w uzasadnieniu interpretacji w sposób kompleksowy i wyczerpujący, z odniesieniem do orzecznictwa sądowego oraz wykładni wszystkich przepisów wskazywanych we wniosku. Konieczność uwzględnienia przy wydawaniu interpretacji indywidualnych tylko potwierdzającego stanowisko wnioskodawcy orzecznictwa, oznaczałaby przekreślenie możliwości realizacji podstawowej funkcji interpretacji, tj. ujednolicenia sposobu stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe. Paradoksalnie prowadziłoby to do sytuacji, w której, w zależności od tego, jaką linię orzeczniczą sądów administracyjnych (poprzez wskazanie we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej konkretnych orzeczeń) skarżący uznawałby za korzystną dla siebie, takie stanowisko musiałby zająć organ w wydawanej interpretacji.

Z art. 170 w zw. z art. 171 ustawy o p.p.s.a. wynika, iż prawomocne wyroki sądów administracyjnych wiążą strony danego postępowania, sąd który je wydał, inne sądy i organy, jedynie co do przedmiotu rozstrzygnięcia, w którym został on wydany, zatem nie mają one charakteru wiążącego tak dla sądów administracyjnych jak i organów podatkowych w przypadku rozpoznawania innych spraw i to pomimo możliwego podobieństwa zaistniałych stanów faktycznych. Realizacja zasady zaufania, określona w art.121 § 1 Ordynacji podatkowej nie oznacza obowiązku uwzględnienia takich wyroków sądów administracyjnych, ale jedynie wymóg odniesienia się do ich argumentacji.

Z uwagi na przedstawione motywy sąd, w oparciu o art. 151 ustawy o p.p.s.a, oddalił skargę.

Strona 11/11