Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie podatku od środków transportowych za 2010 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA: Jarosław Wiśniewski (spr.) Sędzia WSA: Wiesław Kuśnierz Sędzia WSA: Waldemar Michaldo Protokolant: sekr. sąd. Aleksandra Osipowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2020 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lipca 2019 r. Nr [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych za 2010 r. skargę oddala.

Uzasadnienie strona 1/5

Prezydent Miasta K. decyzją z dnia 1 kwietnia 2019 r., nr [...] określił M. B. wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od środków transportowych za rok 2010 za pojazdy [...] o nr rej[...] oraz [...] o nr [...], na kwotę [...]zł,

W uzasadnieniu decyzji organ l instancji wskazał, że postanowieniem z dnia 9 czerwca 2010 r. nr [...] wobec M. B., jako właściciela pojazdów o numerach rejestracyjnych [...], wszczęto postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania z tytułu podatku od środków transportowych za rok 2010, zakończone decyzją Prezydenta Miasta K. z dnia 15 października 2010 r. nr [...] Od wyżej wymienionego rozstrzygnięcia Podatnik złożył odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, które decyzją z dnia 16 marca 2011 r. nr [...] utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy. Podatnik złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, który wyrokiem z dnia 24 listopada 2011 r., sygn. akt l SA/Kr [...] uchylił decyzję organu odwoławczego. Powtórnie rozpatrując odwołanie Strony, Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję Prezydenta Miasta K. i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia, zalecając wystąpienie do sądu powszechnego, by w oparciu o art. 199a § 3 Ordynacji podatkowej ustalić istnienie lub nieistnienie spornego stosunku prawnego.

Następnie organ podatkowy przytoczył przepisy regulujące zasady opodatkowania podatkiem od środków transportowych określone w ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych oraz wskazał, że według danych Wydziału Ewidencji Pojazdów i Kierowców pojazd o nr rej. [...] jest zarejestrowany na M. B..

Właścicielem środka transportowego o nr rej. [...] M. B. stał się na podstawie umowy kupna-sprzedaży z dnia 24 sierpnia 2001 r. Przedmiotowy samochód nie został jednak przerejestrowany, stąd w karcie pojazdu jako właściciel nadal figuruje A. S.. Podatnik stoi na stanowisku, że nie jest właścicielem przedmiotowych środków transportowych, gdyż zostały one sprzedane. Jak podniósł organ l instancji z posiadanych informacji wynika, że M. B. składał wnioski o wykreślenie z ewidencji komputerowej autobusu marki [...] i autobusu [...] Postępowania w tym zakresie zostały zakończone ostatecznymi decyzjami Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 18 maja 2012 r. nr [...] oraz [...] utrzymującymi w mocy decyzje Prezydenta Miasta K. z dnia 27 stycznia 2012 r. nr [...] w sprawie odmowy przyjęcia zawiadomienia o zbyciu pojazdu marki [...] [...] nr [...] nr rej. [...] zarejestrowanego na rzecz M. B. oraz z dnia 27 stycznia 2012 r. nr [...] w sprawie odmowy przyjęcia zawiadomienia o zbyciu pojazdu marki [...] nr ewidencyjny [...] nr. rej. [...] Odmowa przyjęcia zawiadomienia o zbyciu pojazdu marki [...] była podyktowana faktem nieprzedłożenia przez M. B. dokumentu, na podstawie którego nastąpiło zbycie pojazdów.

Aby jednoznacznie wyjaśnić kwestię własności spornych pojazdów, oraz kierując się wytycznymi zawartymi w decyzji organu odwoławczego z dnia 10 sierpnia 2012 r. nr [...], Prezydent Miasta K. w dniu 5 lipca 2013 r. wystąpił do sądu powszechnego o ustalenie istnienia lub nieistnienia spornego stosunku prawnego. Wyrokiem Sądu Rejonowego dla K. [...] z dnia 31 marca 2015 r., sygn. akt l C 1098/14/K ustalono, że M. B. był właścicielem samochodu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] oraz samochodu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] w okresie od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2011 r. Wyrokiem z dnia 7 października 2015 r., sygn. akt II CA 1362/15 Sąd Okręgowy w K. oddalił apelację M. B. od wyżej wymienionego wyroku, a następnie po wydaniu kilku postanowień oddalających późniejsze zażalenia M. B., Sąd ostatecznie stwierdził prawomocność wyroku z dnia 31 marca 2015 r., sygn. akt l C 1098/14/K z dniem 7 grudnia 2015 r.

Strona 1/5