Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ w związku z art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ decyzja dotycząca podatku od nieruchomości w przypadku gdy nieruchomość stanowi współwłasność, winna być skierowana jako do podatników tego podatku do wszystkich współwłaścicieli takiej nieruchomości.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z 19.08.1996 r. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta K. z 3.04.1996 r., którą ustalono podatek od nieruchomości za rok 1994 właścicielom nieruchomości położonej w K. wymieniając jako właścicieli tej nieruchomości A. K., L. B., E. M., J. K., T. P. i innych oraz wpisując w decyzji administratora tej nieruchomości J. O.
Decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego J. O. - administrator budynku w K., wnosząc o jej uchylenie.
W skardze podniósł, że zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, gdyż:
- postępowanie administracyjne przeprowadzono w sposób uniemożliwiający wzięcie w nim udziału wszystkim osobom będącym stronami postępowania,
- decyzję wydano bez uzasadnienia tak prawnego jak i faktycznego,
- bezpodstawnie uznano skarżącego za jedynego uczestnika postępowania i adresata decyzji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. wniosło o oddalenie skargi podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.
W odpowiedzi na skargę podkreślono, że podstawa opodatkowania w podatku od nieruchomości została przyjęta zgodnie ze złożonym przez skarżącego wykazem nieruchomości. Wysokość podatku ustalona została zgodnie z obowiązującymi przepisami.
W aktach sprawy znajdują się liczne pisma podatników, wskazujące skarżącego - administratora tej nieruchomości jako pełnomocnika w zakresie spraw związanych z tą nieruchomością.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem prawa.
Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ w związku z art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ decyzja dotycząca podatku od nieruchomości w przypadku gdy nieruchomość stanowi współwłasność, winna być skierowana jako do podatników tego podatku do wszystkich współwłaścicieli takiej nieruchomości.
Administrator nieruchomości nie jest podatnikiem w podatku od nieruchomości w odniesieniu do nieruchomości, którą administruje.
Zaskarżona decyzja jak i poprzedzająca ją decyzja organu podatkowego I instancji nie czynią zadość tym wymogom.
W decyzji Prezydenta Miasta K. wymieniono tylko niektórych współwłaścicieli nieruchomości położonej w K. dodając słowa "i inni". Poza niektórymi współwłaścicielami w decyzji tej wymieniono Administratora tej nieruchomości J. O., który nie jest przecież podatnikiem tego podatku.
Decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego skierowana została tylko do Administratora tej nieruchomości.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wymienia większą liczbę osób, które są współwłaścicielami przedmiotowej nieruchomości.
Gdyby J. O. rzeczywiście występował jako pełnomocnik wszystkich współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, to należało dać temu odpowiedni, zgodny z przepisami prawa wyraz w decyzjach obu instancji. W decyzjach tych jako podatnicy powinni być wymienieni wszyscy współwłaściciele tej nieruchomości, bo oni a nie ich pełnomocnik są podatnikami podatku od nieruchomości, której są współwłaścicielami.
Zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu I instancji wydane zostały z naruszeniem art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 19.12.1980 r. o zobowiązaniach podatkowych oraz art. 28 Kpa.
W tym stanie rzeczy Sąd opierając się na art. 22 ust. 1 pkt 2 pkt 1 i 3, art. 51 oraz art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym uchylił zaskarżoną decyzję.