Sprawa ze skargi na bezczynność organu po wyroku WSA w Krakowie z dnia 3.02.2009 r. sygn. akt I SA/Kr 1118/08, , , -
Sentencja

Sygn. akt I SA/Kr 1066/12 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 listopada 2012 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Beata Cieloch, Sędzia: WSA Maja Chodacka, Sędzia: WSA Bogusław Wolas (spr.), Protokolant: Anna Boczkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2012 r., sprawy ze skargi "P" Sp. z o.o. w K., na bezczynność organu po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 3.02.2009 r. sygn. akt I SA/Kr 1118/08, , , - skargę oddala -

Uzasadnienie strona 1/5

Na wniosek wierzyciela - Wójta Gminy W. - na podstawie wystawionych przez niego tytułów wykonawczych obejmujących należności z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2003 - 2005, Naczelnik Urzędu Skarbowego wszczął postępowanie egzekucyjne wobec "P" sp. z o.o. z siedzibą w B. (dalej "strona skarżąca"), dokonał zajęć rachunków bankowych Spółki i wyegzekwował całość kwoty dochodzonej postępowaniem egzekucyjnym. Strona skarżąca w stosunku do wszczętego postępowania egzekucyjnego wniosła zarzuty, w tym zarzut jego prowadzenia przez organ egzekucyjny niewłaściwy miejscowo. Zgłoszone zarzuty dotyczyły także niespełnienia przez wystawione tytuły wykonawcze wymogów określonych w art. 27 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2012 r., poz. 1015 ze zm.; dalej "u.p.e.a.") oraz niedopuszczalności egzekucji.

Postanowieniem z dnia 23 października 2006 r. Wójt Gminy W. zajmując stanowisko w sprawie zgłoszonych zarzutów, uznał je za nieuzasadnione. W wyniku złożonego zażalenia Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z dnia 28 grudnia 2007 r., utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie. Na powyższe rozstrzygnięcie strona skarżąca wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę.

Postanowieniem z dnia 2 kwietnia 2008 r., mając na uwadze ww. stanowisko wierzyciela, Naczelnik Urzędu Skarbowego. odmówił uznania zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Po rozpatrzeniu zażalenia Spółki, Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia 19 maja 2008 r. utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji. Również na to rozstrzygnięcie została wniesiona skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

Wyrokiem z dnia 24 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 741/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 28 grudnia 2007 r. oraz poprzedzające je postanowienie Wójta Gminy W. z dnia 23 października 2006 r. w przedmiocie uznania zarzutów na postępowanie egzekucyjne za nieuzasadnione.

Wyrokiem z dnia 3 lutego 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 1118/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził nieważność zaskarżonego postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej oraz poprzedzającego go postanowienia organu I instancji.

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że Spółka jest podmiotem, o którym mowa w art. 5 ust. 9b ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz.U. z 2004 r. nr 121, poz. 1267 ze zm.). Z tych przyczyn w zakresie prowadzenia egzekucji należności pieniężnej z prawa majątkowego wyłączona jest w stosunku do strony skarżącej właściwość miejscowa Naczelnika Urzędu Skarbowego. Właściwym miejscowo do prowadzenia przedmiotowej egzekucji jest natomiast Naczelnik Urzędu Skarbowego. W ocenie Sądu organy obu instancji rażąco naruszyły art. 22 § 2 u.p.e.a. w związku z art. 5 ust. 9 i ust. 9a ustawy o urzędach i izbach skarbowych oraz § 1 i § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 listopada 2003 r. w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib naczelników urzędów skarbowych i dyrektorów izb skarbowych (Dz.U. nr 209, poz. 2027 ze zm.), co doprowadziło do podjęcia wadliwych rozstrzygnięć w sprawie. W związku z tym Sąd wskazał, że przy ponownym rozpatrywaniu sprawy organ egzekucyjny powinien uznać analizowany zarzut skarżącej Spółki za uzasadniony i umorzyć postępowanie egzekucyjne, zgodnie z dyspozycją art. 34§4 w zw. z art. 33 pkt 9 u.p.e.a. W ocenie Sądu ww. organ powinien także niezwłocznie przekazać sprawę właściwemu organowi egzekucyjnemu, tj. Naczelnikowi Urzędu Skarbowego.

Strona 1/5