Nadto, co do zasady uwzględnienie skargi o wznowienie postępowania wiązać się musi z ustaleniem czy stwierdzona podstawa wznowienia miała wpływ na treść uprzednio wydanego rozstrzygnięcia.
Sąd stwierdza, iż w okolicznościach niniejszej sprawy zgłoszona podstawa wznowienia jest bezzasadna.
Wskazana przez pełnomocnika okoliczność wprowadzenia w błąd Sądu i strony, którą ma potwierdzać pismo organu pierwszej instancji z dnia 29 marca 2012r. nie mieści się w dyspozycji podstawy późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.
Zarzuty skarżącej wskazują na nieznajomość przepisów prawa podatkowego w zakresie dokonywania rozliczeń z fiskusem.
Na podstawie art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm., dalej: "O.p.")zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.
O tym, w jaki sposób powstaje zobowiązanie podatkowe, przesądza konstrukcja prawna danego podatku.
Stanowisko skarżącej nie uwzględnia istoty powstawania zobowiązań z mocy prawa (a w ten sposób powstaje zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych, także w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości). Zgodnie z art. 21 § 1 pkt 1 O.p. zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa wiąże powstanie takiego zobowiązania. Przepis ten przesądza o sposobie powstawania zobowiązań podatkowych z mocy prawa, wskazując, że w przepisie prawa określone są wszystkie elementy takiego zobowiązania podatkowego, a wobec tego zbędne jest wydawanie decyzji podatkowej.
Na podatniku tego podatku ciąży obowiązek złożenia deklaracji podatkowej i wskazania w niej wysokości podatku do zapłaty.
Dopiero gdy, zgodnie z art. 21 § 3 O.p., organ podatkowy stwierdzi, że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji wydaje decyzję, w której określa wysokość tego zobowiązania. Decyzja taka ma charakter deklaratoryjny, a okres przedawnienia zobowiązania regulują przepisy art. 70 O.p.
Jak wynika z treści pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego, na które powołuje się skarżąca, złożyła Ona w dniu 13 maja 2011r. PIT-38, jako korektę zeznania rocznego PIT-39 za 2010r., wykazując podatek należny z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości w kwocie 36.196,00 zł. Organ w wyniku czynności sprawdzających uznał, iż złożone przez skarżącą rozliczenie nie wymaga zweryfikowania w trybie postępowania podatkowego, które kończy się decyzją (art. 21 § 3 O.p.).
Jeżeli skarżąca, jako podatniczka uznaje, iż ma prawo do ulgi, czy zwolnienia podatkowego, ma możliwość skorygowania deklaracji, także złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku. Ze zgromadzonego materiału dowodowego znajdującego się w aktach sprawy nie wynika, by taka korekta została złożona.