Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Surma (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak, Sędzia WSA Danuta Kuchta, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 marca 2021 r. sprawy ze skargi Gminy C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia 1 grudnia 2020 r. nr (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2009 r. oraz od stycznia do grudnia 2010 r. oddala skargę.
1. Decyzją z 1 grudnia 2020 r. nr (...) Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w K.(organ odwoławczy) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. z 31 grudnia 2019 r. w przedmiocie określenia Gminie C. ("gmina") w podatku od towarów i usług: 1. kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za styczeń - lipiec 2010 r. oraz październik i grudzień 2010 r.; 2. kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za grudzień 2009 r., styczeń 2010 r., marzec - listopad 2010 r.; oraz w związku z wnioskiem z 30 grudnia 2015 r. w sprawie o zwrot nadpłat w podatku od towarów i usług wraz z oprocentowaniem za okres od grudnia 2009 r. do grudnia 2010 r., określającej nadpłatę w podatku od towarów i usług za grudzień 2009 r. oraz styczeń-grudzień 2010 r.
1.1 W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że istotą sporu w niniejszej sprawie jest rozstrzygnięcie kwestii oprocentowania niewypłaconych w terminie kwot należności głównej (nadpłat oraz zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym) liczonego za okres od dnia upływu terminu na ich zwrot do dnia, w którym nastąpi przekazanie tych środków na rachunek bankowy gminy, które zgodnie z treścią zaskarżonej decyzji jest gminie nienależne, ze względu na przyznanie gminie do oprocentowania ww. kwot zgodnie z art. 78 § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej.
Wskazując na treść przepisów: art. 72 § 1 pkt 1, art. 73 § 1 pkt 1, art. 74 pkt 1, art. 78 § 1 i art. 78 § 5 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy wyjaśnił, że gmina wnioskiem z 30 grudnia 2015 r. zwróciła się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. o zwrot nadpłat w podatku od towarów i usług wraz z oprocentowaniem za okres od grudnia 2009 r. do grudnia 2010 r. i o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za grudzień 2010 r. Wskazała, że nadpłaty w podatku od towarów i usług powstały wskutek wydania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyroku z 29 września 2015 r. w sprawie Gminy Wrocław C-276/14. Orzeczenie zostało opublikowane 16 listopada 2015 r. w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Seria C Nr 381 str. 7, a korekty deklaracji VAT-7 dołączone do wniosku, skalkulowane jako różnica pomiędzy wynikiem skonsolidowanej deklaracji VAT gminy i jej jednostek organizacyjnych za poszczególne okresy rozliczeniowe od grudnia 2009 r. do grudnia 2010 r., są następstwem konsolidacji gminy przeprowadzonej w związku z ww. wyrokiem TSUE.
Gmina nie ujęła w pierwotnych deklaracjach VAT-7 kwot podatku naliczonego, wynikających z faktur zakupowych wcześniej nierozliczonych ze względu na brak możliwości ujęcia tych nabyć przez poszczególne jednostki gminy, które korzystały dotychczas ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT przed ich połączeniem w jeden podmiot oraz nierozliczonych nabyć dotyczących budowy infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, która jest wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. W przypadku gminy czynnością opodatkowaną VAT, z którą wiążą się zakupy inwestycyjne dotyczące tej infrastruktury jest dostawa wody i odbiór ścieków świadczona przez gminę za pośrednictwem Zakładu Gospodarki Komunalnej. Zdaniem gminy powstałe nadpłaty oraz zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym będące konsekwencją wyroku TSUE podlegają zwrotowi wraz z oprocentowaniem na podstawie art. 74 pkt 1 w zw. z art. 78 § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Na potwierdzenie swojego stanowiska gmina C. powołała się na orzecznictwo sądów.