Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Rojek, Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska,, Sędzia WSA Mirosław Surma (spr.), Protokolant Asystent sędziego Magdalena Stępniak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 grudnia 2009r. sprawy ze skargi R. T. S.A w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/12

Decyzją z[...]., nr[...], Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego z[...] nr [...] w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 300 zł

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podał, że podatnik - spółka A. z siedzibą w K. zawarło w dniu 14 marca 2008r. ze swoim akcjonariuszem - B. Spółka z o.o. z siedzibą w K. umowę na mocy której otrzymało pożyczkę w kwocie 60.000 zł. Podatnik w terminie 14 dni od zawarcia w/w umowy złożył w Pierwszym Urzędzie Skarbowym deklarację PCC-3 i uiścił podatek od czynności cywilnoprawnych od zmiany umowy spółki z tytułu umowy pożyczki w kwocie 300 zł, obliczony według stawki 0,5% od pożyczonej kwoty. W dniu 2 kwietnia 2009r. spółka A. zwróciła się o stwierdzenie nadpłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 300 zł, powstałej wskutek, jej zdaniem, nienależnie zapłaconego w 2008r. podatku od zmiany umowy spółki, z tytułu pożyczki udzielonej przez akcjonariusza. W uzasadnieniu wniosku strona podniosła, że przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007r. do 31 grudnia 2008r., dotyczące opodatkowania zmiany umowy spółki z tytułu pożyczki udzielonej przez akcjonariusza nie spełniały wymogów zgodności z Dyrektywą Rady Wspólnot Europejskich nr 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969r. dotyczącą podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz. Urz. W.E. L 249/25 z dnia 28 października 1969r.). W związku z powyższym w ocenie strony przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie mogły znaleźć zastosowania i w konsekwencji nie mogły być podstawą zapłaty podatku od wymienionej pożyczki. Do wniosku załączona została korekta deklaracji PCC-3.

Organ odwoławczy wskazał, że w przedmiotowej sprawie sporna jest zasadność opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych wymienionej na wstępie umowy pożyczki na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) i pkt 2 w związku z ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2005r., Nr 68 poz. 450 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w latach 2007-2008. Organ odwoławczy wyjaśnił, że w świetle tych przepisów podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegała m. in. umowa spółki oraz zmiana takiej umowy. W przypadku umowy spółki za zmianę umowy uważa się przy spółce kapitałowej wniesienie lub podwyższenie wniesionego do spółki wkładu, którego wartość powoduje podwyższenie kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika (akcjonariusza) oraz dopłaty (art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych). Zdaniem organu w przedmiotowym stanie faktycznym zastosowanie znajduje art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ponieważ pożyczka udzielona została przez wspólnika (akcjonariusza) Jednostki. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. d) powołanej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania stanowi przy zmianie umowy z tytułu pożyczki udzielonej spółce przez wspólnika - kwota lub wartość pożyczki. Obowiązek podatkowy powstaje z chwila dokonania czynności cywilnoprawnej (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych) i ciąży na spółce (art. 4 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych), a stawka podatku od umowy spółki wynosi 0,5% (art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych).

Strona 1/12