Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Surma, Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.), Sędzia WSA Danuta Kuchta, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Michał Gajda, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2015 r. sprawy ze skargi Z.Sp. z o.o. w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia 2008 r. do listopada 2008 r. oddala skargę.
Dyrektor Izby Skarbowej w K. decyzją z dnia [...] r.
nr [...] utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli
Skarbowej w K. z dnia [...] r. w sprawie określenia Z. Sp. z o.o. w P., (dalej: "Spółka", "Z.", ) w części dotyczącej określenia:
- zobowiązania w podatku od towarów i usług za: styczeń 2008 r. w wysokości 663.292 zł, luty 2008 r. - 139.531 zł, kwiecień 2008 r. - 30.834 zł, maj 2008 r. - 2.640.112 zł, lipiec 2008 r. - 831.917 zł, sierpień 2008 r. - 2.014.537 zł,
- nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za marzec 2008 r. w wysokości 891.811 zł, czerwiec 2008 r. - 826.812 zł, wrzesień 2008 r.- 102.490 zł, październik 2008 r. - 131.381 zł, listopad 2008 r. - 262.886 zł;
oraz uchylił ww. decyzję w części dotyczącej określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za grudzień 2008 r. w wysokości 1.484.751 zł i w tym zakresie umorzył postępowanie.
W motywach rozstrzygnięcia organ drugiej instancji wskazał, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie skupu i sprzedaży złomu stalowego wsadowego i niewsadowego. W 2008 r. odliczyła podatek VAT z faktur zakupu złomu wystawionych przez Przedsiębiorstwo Wielobranżowe D. O. D. R., Przedsiębiorstwo Wielobranżowe G. F., Skup Złomu Metali Kolorowych G. P., Skup i Sprzedaż Metali Nieżelaznych i Złomu Z. F., F.H.U. K. prowadzone przez J. C., oraz M.-s.Sp. z o.o. w W., które to podmioty nie prowadziły rzeczywistej działalności gospodarczej. Faktury te nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych między wskazanymi w nich podmiotami, o czym Spółka wiedziała lub powinna była wiedzieć. W związku z tym organ uznał, że Spółka nie była uprawniona do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z zakwestionowanych faktur.
Dyrektor Izby Skarbowej w K. ustalił, że firma D. O. to firma, która nie prowadziła rzeczywistej działalności gospodarczej, a jedynie stwarzała pozory jej prowadzenia. Działalność tej firmy miała fikcyjny charakter, o czym świadczy m.in. brak jakiejkolwiek dokumentacji księgowej oraz brak znamion prowadzenia działalności w zakresie obrotu złomem w miejscu wskazanym jako miejsce jej prowadzenia. Wynikało to także z zeznań osób z którymi D.R. łączą szczególne więzi; żony M. R.. która nie wiedziała, że mąż zajmuje się handlem złomem, nie widziała też w domu żadnej dokumentacji księgowej oraz matki - A. R. która nie wiedziała, że syn prowadzi działalność gospodarczą. Na temat handlu złomem nie wiedział też kolega M. W., który znał D.R. i który pożyczał mu pieniądze. Informacje uzyskane od sąsiada, listonosza i spółdzielni mieszkaniowej w zasobach, której znajduje się lokal, w którym miała być prowadzona działalność, potwierdzają, że w miejscu wskazanym jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu złomem takiej działalności nie było.
Na fikcyjną działalność firmy D.R. wskazuje również deklarowanie wysokich obrotów, pomimo, że z poczynionych ustaleń wynikało, iż podatnik nie posiadał zasobów finansowych. Z zeznań M. W. wynika, że D. R. przez okres dwóch lat regularnie pożyczał od niego pieniądze i w wyniku powstałych zaległości doszło do sprzedaży mieszkania w lutym 2010 r. Oznacza to, że D. R. pożyczał pieniądze już w 2008 r. Zalegał ponadto z opłatami za zajmowany lokal mieszkalny na kwotę ponad 3.000 zł, miał również zaległości w Urzędzie Skarbowym w I., które w 2010 r. wynosiły ponad 3.700 zł. W okresie wcześniejszym również nie regulował zobowiązań wobec Urzędu, bowiem powstałe zaległości ściągano w drodze egzekucji. D. R. nie był w stanie spłacać kwot rzędu 2.000 - 3.000 zł, a zgromadził ponad 500.000 złotych na zakup towaru w lipcu 2008 r. Zdaniem organu, mało prawdopodobne wydaje się, aby podmiot rozpoczynający działalność gospodarczą bez odpowiedniego zabezpieczenia i wyrobienia ugruntowanej marki na rynku otrzymał od kontrahentów kredyt kupiecki - wyłącznie na zasadzie zaufania. Na fikcyjność transakcji wskazuje również szybkie tempo osiąganych po zarejestrowaniu działalności obrotów, rzędu ponad milion złotych w okresie 4 miesięcy, oraz wartości zakupu zbliżone do sprzedaży, a w efekcie deklarowanie niewielkich kwot podatku od towarów i usług do zapłaty. Także odnotowanie na rachunkach bankowych wyłącznie wpływów za wystawione faktury przy braku jakichkolwiek operacji tytułem zapłaty za towar oraz podejmowanie gotówki w kilku transzach po uznaniu rachunku bankowego wskazuje, że działalność D. O. sprowadzała się do wystawiania pustych faktur.