Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Adamiec Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak (spr.) Asesor WSA Magdalena Stępniak Protokolant Starszy inspektor sądowy Anna Adamczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi R. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki oddala skargę.
Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z [...] nr [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. z [...] nr [...] orzekającą o odpowiedzialności podatkowej R. P., jako byłego członka zarządu spółki "[...]" Sp. z o.o. w K. (Spółka), za zaległości Spółki z tytułu podatku od towarów i usług za II, III, IV kwartał 2014 r. w łącznej wysokości [...] zł oraz za odsetki za zwłokę od tych zaległości, liczone od terminu zobowiązania podatkowego do dnia wydania decyzji przez organ podatkowy pierwszej instancji w wysokości [...] zł; koszty postępowania egzekucyjnego w łącznej kwocie [...]zł i jednocześnie określającej, że odpowiedzialność ta ma charakter odpowiedzialności solidarnej ze Spółką oraz pozostałym członkiem zarządu - M. P..
Organ wskazał na przepisy Ordynacji podatkowej stanowiące podstawę prawną rozstrzygnięcia, tj. art. 107 § 1 i § 2, art. 116 § 1, § 2 i § 4 oraz wymienił wynikające z nich przesłanki orzekania o odpowiedzialności osób trzecich.
Odnosząc się do zarzutów odwołania Dyrektor wskazał, że ewidentne jest istnienie zobowiązań Spółki, za które orzeczono odpowiedzialność R. P.. Wynikają one z wydanej decyzji przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. z 24 kwietnia 2019 r., znak [...], określającej wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za II, III i IV kwartał 2014 r. dla Spółki (kserokopia przedmiotowej decyzji znajduje się w aktach sprawy). Decyzja ta została doręczona w trybie art. 150 § 4 Ordynacji podatkowej, na zgłoszony adres siedziby Spółki, tj. ul. [...]/3, [...]. Od powyższej decyzji Spółka nie złożyła odwołania, w związku z czym stała się ona ostateczna w administracyjnym toku instancji. Pełnomocnik strony zarzuca, że ww. decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa, ponieważ nie doszło do jej skutecznego doręczenia, zaś za potwierdzenie odbioru organ I instancji błędnie uznaje niepodjętą w terminie przesyłkę adresowaną na Spółkę ul. [...]/3,[...], która została zwrócona organowi 17 maja 2019 r. Wskazuje, że organ I instancji rażąco naruszył art. 151a w związku z art. 108 § 1 ust. 2 lit. a Ordynacji podatkowej, w związku z czym przedmiotowa decyzja nie weszła do obrotu prawnego i należy stwierdzić z urzędu jej nieważność.
Dyrektor w ramach toczącego się postępowania odwoławczego odniósł się do wniosku dotyczącego rozważenia ewentualnego stwierdzenia z urzędu nieważności ww. decyzji organu I instancji i stwierdził, że nie zachodzą przesłanki uzasadniające wszczęcie z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej na podstawie art. 248 § 1 w zw. z art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej.
W zakresie doręczenia decyzji z 24 kwietnia 2019 r. organ ustalił, że Naczelnik 10 grudnia 2015r. skierował do Spółki zawiadomienie o zamiarze wszczęcia kontroli podatkowej w przedmiocie VAT za II, III i IV kwartał 2014 r. Pismo zostało wysłane na adres siedziby Spółki, tj. ul. [...]/3 w K.. Przesyłka została doręczona 31 grudnia 2015 r. w trybie art. 150 § 4 Ordynacji podatkowej. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że pomimo dwukrotnego awizowania "adresat nie podjął pisma". Pracownicy organu udali się 26 stycznia 2016 r. do siedziby Spółki celem wszczęcia kontroli podatkowej. Pod wskazanym adresem kontrolujący nie zastali nikogo reprezentującego Spółkę, w związku z czym wezwano podatnika (Spółkę) do stawienia się z dokumentacją podatkową za II, III i IV kwartał 2014 r. Wezwanie zostało doręczone w trybie art. 150 § 4 Ordynacji podatkowej. Następnie do M. P. oraz R. P., tj. osób wskazanych w KRS odpowiednio jako prezes i członek zarządu Spółki zostały wysłane wezwania do osobistego stawienia się w siedzibie organu, celem przeprowadzenia kontroli podatkowej. Zobowiązano ich również do dostarczenia dokumentacji podatkowej za kontrolowany okres. Ze zwrotnych potwierdzeń odbioru wynikało, że obie przesyłki zostały doręczone skutecznie, co oznacza, że obaj wspólnicy zostali poinformowani o toczącym się postępowaniu kontrolnym. R. P. nie zareagował na otrzymane wezwanie w toku kontroli, natomiast M. P. stawił się 18 marca 2016 r. w siedzibie organu podatkowego, jednakże nie przedłożył żadnych dokumentów podatkowych. Oświadczył, że Spółka, której był prezesem, została sprzedana 3 lutego 2016 r., a dokumenty firmy zostały przekazane kupującemu. W imieniu Spółki złożył pisemne wyjaśnienia oraz dostarczył odpis umowy sprzedaży udziałów z 3 lutego 2016 r. na rzecz obywatela [...]. Przy tym, na uwagę zasługuje fakt, że M. P. składając pisemne wyjaśnienia w imieniu Spółki, powołał adres siedziby Spółki tj. [...], ul. [...]/3, tak więc ten sam - widniejący w KRS. Przy czym, M. P. oraz R. P. nigdy nie wskazali, w jakiej dacie nastąpiła rzekoma zmiana adresu siedziby Spółki.