Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Adamiec, Sędziowie Sędzia WSA Sylwester Miziołek, Sędzia WSA Ewa Rojek (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Celestyna Niedziela, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 października 2012 r. sprawy ze skargi D. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego oddala skargę.
1.1 Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 6 czerwca 2012 r.
I GSK 733/11 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w K. z dnia 27 stycznia 2011 r. I SA/Ke 691/10, którym Sąd ten uchylił decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] r. nr [...]w przedmiocie podatku akcyzowego oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w K..
1.2 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że Sąd I instancji przyjął, iż wydanie decyzji nastąpiło z naruszeniem art. 145 § 1 pkt 1 lit. c i art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej: "P.p.s.a.", czyli z naruszeniem przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W ocenie Sądu I instancji, organy prawidłowo podjęły się ustalenia zasadniczego przeznaczenia pojazdu, jednak w procesie tym nie oceniły całokształtu okoliczności sprawy. Nie dokonały bowiem oceny wszystkich zebranych dowodów w aspekcie ich wpływu na określenie zasadniczego przeznaczenia pojazdu. Oparcie ustaleń faktycznych na wyniku oględzin pojazdu oraz informacji od autoryzowanego przedstawiciela marki Volkswagen Sąd uznał za niewystarczające. Pominięcie zagranicznej karty pojazdu oraz zagranicznego dowodu rejestracyjnego, nie badając ich w aspekcie przeznaczenia pojazdu, lecz dopuszczenia do ruchu, uznano także za niewystarczające. Zachowania powyższe naruszają zasadę swobodnej oceny dowodów.
Ponadto Sąd I instancji wskazał na fakt braku wzięcia pod uwagę przedstawionej przez stronę oceny technicznej pojazdu z dnia 19 lutego 2010 r. co do jego rodzaju oraz zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym z dnia 18 lutego 2010 r., wskazujących na przeznaczenie pojazdu jako ciężarowy i pochodzenie ich od osób posiadających wiadomości specjalne. Brak uwzględnienia wskazówek interpretacyjnych zawartych w Notach wyjaśniających narusza prawidłowe ustalenie kodu klasyfikacji CN.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd I instancji nakazał aby uwzględnić całokształt zgromadzonego materiału dowodowego, co pozwoli na uniknięcie zarzutu naruszenia art. 191 Ordynacji podatkowej. Podkreślił przy tym, że należy rozważyć potrzebę przeprowadzenia innych dowodów, a posiłkując się Notami wyjaśniającymi wydać stosowną decyzję.
Sąd I instancji nie podzielił zarzutu, że dowodem w sprawie nie może być pismo od przedstawiciela marki Volkswagen.
W związku z tym, że w ocenie Sądu wady procesu decyzyjnego nie mogą być konwalidowane przed organem II instancji bez naruszenia zasady dwuinstancyjności postępowania, powyższe naruszenia skutkowały uchyleniem decyzji obu instancji.
1.3 Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył Dyrektor Izby Celnej w K., zaskarżając wyrok w całości. Powołując się na naruszenie prawa materialnego zarzucił błędną wykładnię art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 29, poz. 257 ze zm.), zwana dalej: "ustawą p.a.". Wskazując natomiast na naruszenie przepisów postępowania, które w jego ocenie nastąpiło w zakresie istotnym i mającym wpływ na wynik sprawy, przywołał przepis art. 3 § 1, art. 106 § 4, art. 134 § 1, art. 141 § 4 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. oraz art. 122, art. 180, art. 181, art. 187, art. 191, art. 233 § 1 i 2 oraz art. 229 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.). Organ wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, ewentualnie o zmianę i wydanie orzeczenia reformatoryjnego.