Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Rojek, Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak, Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Anna Adamczyk, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 22 października 2020 r. sprawy ze skargi M. K. i E. K.byłych wspólników spółki cywilnej C.-P. B. M. K., E. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia (...) nr (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik, listopad, grudzień 2013 r. oddala skargę
1.1 Decyzją z [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej (dalej: dyrektor) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w J. z [...] r. nr [...] określającą C.-P. B. s.c. [...] w podatku od towarów i usług zobowiązanie podatkowe do wpłaty za październik, listopad i grudzień 2013 r.
2.1 Na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach wnieśli M. K. i E. K..
3.1 W odpowiedzi na skargę dyrektor podtrzymał stanowisko przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi.
4.1 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach postanowieniem z 13 czerwca 2019 r. sygn. akt I SA/Ke 464/18 odrzucił skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.". Wskazał na brak zdolności sądowej skarżącej spółki cywilnej. Sąd stwierdził bowiem, że na dzień wniesienia skargi, tj. 14 listopada 2018 r., spółka już nie istniała.
4.2 W wyniku skargi kasacyjnej wniesionej od powyższego postanowienia Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 21 listopada 2019 r. sygn. akt
I FSK 1837/19 uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania WSA w Kielcach. W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że formalna argumentacja sądu pierwszej instancji - sprowadzająca się do relacyjnego określenia strony postępowania w stosunku do sposobu jej oznaczenia w pismach procesowych i pomijająca kwestie badania interesu prawnego podmiotu wnoszącego skargę - musiała doprowadzić do uchylenia wydanego orzeczenia. Ten sposób zakończenia postępowania sądowoadministracyjnego poprzez odrzucenie skargi uniemożliwiał bowiem przeprowadzenie kontroli sądowej postępowania podatkowego, a to ograniczało prawo do sądu podmiotów, które mogły mieć interes prawny w zaskarżeniu wydanego aktu, zwłaszcza, że kwestia ich interesu prawnego w ogóle nie została zbadana. W konsekwencji prawo do uruchomienia procedury sądowej zostało zagwarantowane skarżącym jedynie formalnie, zaś prawo do uzyskania wiążącego rozstrzygnięcia stało się nieosiągalne. Powyższe nabiera szczególnego znaczenia w sytuacji gdy - jak miało to miejsce w niniejszej sprawie - skargę na decyzję podatkową w podatku VAT wnieśli byli wspólnicy rozwiązanej spółki cywilnej, a zatem gdy kłopotliwym może być ocena podmiotu wnoszącego skargę, a w konsekwencji interesu prawnego tego podmiotu. Pełnomocnik skarżących oznaczał stronę wnoszącą skargę w sposób bardzo niejednolity, przykładowo: a) w komparycji skargi z 10 listopada 2018 r. oznaczył skarżącego jako "K. M., E. K. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą: C.-P. [...] s.c. [...] b) tymczasem już w sentencji skargi wskazywał, że działa w imieniu "skarżącego podatnika C.-P. [...] s.c. K. M., E. K.", c) w piśmie procesowym z 8 stycznia 2019 r., stanowiącym ustosunkowanie się pełnomocnika do wezwania o uzupełnienia braków formalnych skargi pełnomocnik wskazał natomiast wyraźnie, że działa w "imieniu skarżących M. K. i E. K." - okoliczność ta i z tego względu mogła zatem wzbudzić wątpliwości sądu pierwszej instancji odnośnie tego, kto jest stroną prowadzonego postępowania i w związku z tym doprowadzić do otwarcia kwestii zbadania interesu prawnego byłych wspólników spółki cywilnej. Brak realizacji tego obowiązku stanowił o naruszeniu art. 32 w zw. z art. 33 § 1 i 2 p.p.s.a., co przełożyło się na naruszenie prawa do sądu skarżących.