Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Rojek, Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak (spr.), Sędzia WSA Danuta Kuchta, Protokolant Starszy inspektor sądowy Michał Gajda, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 września 2019 r. sprawy ze skargi S.W. na decyzję Zarządu Województwa Ś. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
Zarząd Województwa Ś. (Zarząd, IZ) decyzją z [...] nr [...] odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Zarządu z [...] nr [...] w przedmiocie zwrotu przez S.W. całości dofinansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i budżetu państwa wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, udzielonego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Ś. na lata 2007-2013 na podstawie umowy o dofinansowanie nr [...]
Zarząd jako Instytucja Zarządzająca Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa Ś. na lata 2007-2013 w/w decyzją z [...] zobowiązał S.W. prowadzącego działalność gospodarczą do zwrotu całości dofinansowania w kwocie 1.046.736,48zł, w tym z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w wysokości 889.726,01 zł oraz z budżetu państwa w wysokości 157 010,47 zł, wypłaconego na podstawie umowy z 27 sierpnia 2012r. o dofinansowanie projektu pn.: [...] (umowa o dofinansowanie). Decyzja stała się ostateczna z dniem 20 lipca 2015r.
Pismem z 14 listopada 2018r. S.W. o stwierdzenie nieważności decyzji z [...] na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 w zw. z art. 157 k.p.a.
Odmawiając stwierdzenia nieważności decyzji Zarząd wskazał na brak przesłanek do uznania, iż została ona wydana z rażącym naruszeniem prawa.
Odnosząc się do poszczególnych zarzutów strony zawartych we wniosku podał, że decyzja nie narusza art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2015r., poz. 584) - dalej: "s.d.g.", poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że przesłanki wynikające z dyspozycji wskazanego przepisu mają charakter alternatywny, podczas gdy mają one charakter kumulatywny. W decyzji organ nie dokonywał bowiem wykładni w/w przepisu. Uznał jedynie, że przy zakupie sprzętu fitness przez stronę doszło do jednorazowej transakcji w rozumieniu "Podręcznika kwalifikowalności wydatków objętych dofinansowaniem w ramach RPOWŚ na lata 2007-2013, a ogólna wartość tej transakcji przekroczyła 15.000 euro. Ustalenie powyższego skutkowało przyjęciem, że płatność winna nastąpić za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy na podstawie art. 22 ust. 1 s.d.g. Tymczasem S.W. jako beneficjent dopuścił się obejścia obowiązku dokonania płatności przelewem na rzecz kontrahenta, co spowodowało naruszenie warunków zawartych w umowie o dofinansowanie i w innych dokumentach programowych. Wbrew twierdzeniom strony w/w dokument wraz z innymi dokumentami programowymi oraz umową o dofinansowanie projektu stanowią elementy procedur w rozumieniu art. 184 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2017r., poz. 2077 ze zm.) - dalej: "u.f.p.", a naruszenie tych procedur skutkuje wydaniem decyzji zwrotowych na podstawie art. 207 ust. 1 pkt 2 u.f.p.
Organ dodatkowo zauważył, że w przypadku stwierdzenia nieważności nie chodzi o błędy w wykładni prawa, lecz o przekroczenie prawa w sposób jasny i niedwuznaczny. Wykładnia art. 22 ust. 1 s.d.g. nie była natomiast podstawą wydania decyzji nakazującej zwrot dofinansowania.