Wobec powyższego Naczelnik pismem z 12 grudnia 2018 r., doręczonym w trybie art. 150 Ordynacji podatkowej zawiadomił 31 grudnia 2018 r., (...) I.G., że bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego z tytułu opłaty paliwowej za rok 2013 uległ zawieszeniu od dnia 10 grudnia 2018 r. w związku z wystąpieniem przesłanki zawieszenia biegu terminu przedawnienia, o której mowa w art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej, tj. od dnia wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe. Wobec powyższego zarzut naruszenia art. 208 § 1 Ordynacji podatkowej należy uznać za bezzasadny, ponieważ obowiązek zapłaty opłaty paliwowej nie przedawnił się, w związku z czym nie zaistniały podstawy do umorzenia prowadzonego postępowania. Tym samym również zarzuty dotyczące naruszenia przepisów prawa materialnego oraz art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej wymienione w pkt 9-11 odwołania, a koncentrujące się na kwestii przedawnienia obowiązku zapłaty opłaty paliwowej należy uznać za bezzasadne.
Analizując pozostałe aspekty sprawy Dyrektor przywołał przepisy ustawy regulujące kwestie związane z obowiązkiem zapłaty opłaty paliwowe, w szczególności: art. 37h ust. 1 i ust. 2 (opłata paliwowa), art. 37j ust. 1 (podmiot), art. 37k ust. 1 (powstanie obowiązku), art. 37l ust. 1 (podstawa obliczenia) oraz pkt 2 obwieszczenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 13 listopada 2012 r. w sprawie wysokości stawki opłaty paliwowej na rok 2013 (M.P.2012.891), wydanego na podstawie art. 37m ust. 4 ustawy ustalającego, że stawka opłaty paliwowej na rok 2013 wynosiła 259,92 zł za 1000 1 olejów napędowych, wyrobów powstałych ze zmieszania tych olejów z biokomponentami oraz biokomponentów stanowiących samoistne paliwa, o których mowa w art. 37h ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy.
Analiza przytoczonych wyżej przepisów dotyczących konstrukcji opłaty paliwowej, a w szczególności podstawy jej obliczenia i podmiotu zobowiązanego, pozwala Dyrektorowi na przyjęcie stanowiska, że zakres postępowania, którego przedmiotem jest określenie wysokości tej daniny, jest determinowany przez normę materialnoprawną, tj. art. 37j ust. 1, art. 37k ust. 1 i art. 371 ust. 1 ustawy, obejmuje dwie relewantne prawnie okoliczności faktyczne, a mianowicie: dokonanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, których przedmiotem jest wyrób akcyzowy oraz ustalenie ilości tego wyrobu, od której określony podmiot jest zobowiązany zapłacić opłatę paliwową. Elementy konstrukcyjne opłaty paliwowej, tj. podmiot, przedmiot, czy moment powstania obowiązku, są determinowane przez tożsame elementy konstrukcyjne podatku akcyzowego. Obowiązek zapłaty opłaty paliwowej ciąży na podmiocie podlegającym na podstawie ustawy o podatku akcyzowym obowiązkowi podatkowemu w podatku akcyzowym i powstaje z dniem powstania zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od paliw silnikowych, a podstawą obliczenia wysokości opłaty paliwowej jest ilość paliw silnikowych, od jakich określony prawem podmiot jest obowiązany zapłacić podatek akcyzowy.