Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Grabowska, Sędziowie Sędzia WSA Artur Adamiec, Sędzia WSA Mirosław Surma (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Michał Gajda, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi W. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2009 r. 1. oddala skargę; 2. przyznaje od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz adwokata M. T. kwotę 8856 (osiem tysięcy osiemset pięćdziesiąt sześć) złotych, w tym 1656 (tysiąc sześćset pięćdziesiąt sześć) złotych podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
1. Decyzja organu administracji publicznej i przedstawiony przez ten organ tok postępowania
1.1 Dyrektor Izby Skarbowej w K. decyzją z dnia [...]nr [...] uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Skarbowego w K.
z dnia [...] r. nr [...] w części dotyczącej określenia W. C. w podatku od towarów i usług nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za poszczególne miesiące 2009 r. i określił te nadwyżki w innych (większych) wysokościach oraz utrzymał w mocy ww. decyzję Dyrektora Urzędu Skarbowego w K. w części dotyczącej określenia W. C., na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, kwot podatku do zapłaty za okres od stycznia 2009 r. do września 2009 r. oraz za grudzień 2009 r.
1.2. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że W. C. w 2009 r. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowa V. w zakresie usług budowlanych oraz sprzedaży urządzeń elektronicznych i oprogramowania.
W wyniku postępowania kontrolnego w firmie podatnika w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług za
2009 r. ustalono, że podatnik dokonał w 2009 r. odliczeń podatku naliczonego zawartego w fakturach, które nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Faktury wystawione zostały bowiem przez firmy X., H. . . (H.), które w 2009 r. nie prowadziły faktycznej działalności gospodarczej oraz przez P. s.c. P. M., M. S. oraz zależną od W. C. F.H.U. S. K. S., a także powiązane z W. C. Spółki: M. P. i V., które co prawda w 2009 r. prowadziły działalność gospodarczą, ale wystawiały również lub otrzymywały "puste" faktury.
Organ wskazał, że choć obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest podstawowym prawem podatnika, wynikającym z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.
nr 54, poz. 535 ze zm.) dalej zwana "ustawa o VAT", jednak prawo to nie ma charakteru absolutnego i doznaje szeregu wyjątków, opisanych w przepisach tej ustawy, m.in. w art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a. Zgodnie z wykładnią prawa krajowego, a także wyrokami Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, dla stwierdzenia niemożności skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego istotne jest to, czy podatnik wiedział, bądź na podstawie obiektywnych okoliczności istniejących w sprawie powinien wiedzieć, że uczestniczy w procederze nadużycia prawa oraz czy podjął wszelkie możliwe działania, których można by od niego w sposób uzasadniony wymagać, aby do sytuacji nadużycia prawa nie dopuścić.
W związku z powyższym organ pozbawił podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych przez ww. podmioty. Jednocześnie z powodu braku rzeczywistej czynności sprzedaży odmówiono wiarygodności fakturom (numery i daty, których organ szczegółowo wymienił) wystawionym przez W. C. na rzecz A. K. S. Sp. z o.o. w W., S. K. S. w O. Ś.., M. P.