Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Surma, Sędziowie Sędzia WSA Artur Adamiec, Asesor WSA Magdalena Stępniak (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Anna Szyszka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 maja 2022 r. sprawy ze skargi M. C.i R.C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia 4 stycznia 2022 r. nr SKO.PO-41/5856/926/2021 w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach na rzecz M. C.i R.C.kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Sygn. akt I SA/Ke [...]
Uzasadnienie
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z 4 stycznia 2022 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania M. C.
i R. C. od decyzji Burmistrza [...] i Gminy S.
z 10 sierpnia 2021r. nr [...] orzekającej o odmowie uchylenia dotychczasowej decyzji w całości, gdyż w wyniku jej uchylenia mogłaby zostać wydana wyłącznie decyzja rozstrzygająca istotę sprawy tak jak decyzja dotychczasowa, uchyliło zaskarżoną decyzję i w to miejsce orzekło o odmowie uchylenia decyzji organu I instancji z 22 stycznia 2020r. nr FN. 3120.47.2020, zmienionej decyzją z 17 czerwca 2020 r. nr FN. 3120.1259.2020, gdyż w wyniku ich uchylenia mogłyby zostać wydane wyłącznie decyzje rozstrzygające istotę sprawy tak jak decyzje dotychczasowe.
W uzasadnieniu wskazano, że ww. decyzją z 22 stycznia 2020 r. organ
I instancji ustalił M. i R. C. zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości na 2020 r. w łącznej kwocie 18.457 zł. Opodatkowaniem obejmując grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 6301 m˛, budynki pod działalność gospodarczą o powierzchni 599, 87 m˛. Następnie ww. decyzją z 17 czerwca 2020 r. zmienił ww. decyzję, zwiększając zobowiązanie podatkowe o 400 zł, poprzez objęcie opodatkowaniem budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej o wartości 20.000 zł.
Podatnicy 1 kwietnia 2021 r., na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 24 lutego 2021 r. sygn. akt. SK 39/19, złożyli w organie I instancji wniosek o wznowienie postępowania zakończonego m.in. ww. decyzją ostateczną z 22 stycznia 2020 r. Podnieśli, że zaprzestali wykonywania działalności gospodarczej, zawieszając ją od marca 2019 r. W tym stanie rzeczy ich zdaniem, nieprawidłowo został wymierzony podatek za ww. lata, wg wyższej stawki, skoro nie prowadzą działalności gospodarczej.
Postanowieniem z 25 maja 2021 r. organ na podstawie art. 243 § 1 w zw.
z art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej wznowił "z urzędu" postępowanie zakończone ww. decyzją ostateczną z 22 stycznia 2020 r. i wezwał strony do przedłożenia dokumentów potwierdzających ujęcie nieruchomości w ewidencji środków trwałych oraz określenia czy dokonywane były odpisy amortyzacyjne, albo też zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących nieruchomości położonej w S., przy ul. [...] A.
W odpowiedzi podatnicy przedłożyli ewidencję środków trwałych, wskazując, że nieruchomość była amortyzowana, a odpisy amortyzacyjne ujmowane były w kosztach prowadzonej działalności gospodarczej. Wskazali, że nie prowadzą obecnie żadnej działalności gospodarczej, bowiem ta została zawieszona w 2019 r. Wyjaśnili, że przedmiotowa nieruchomość została kupiona przez firmę PPUH "I. ", która od