Skarga Janusza S. na postanowienie Izby Skarbowej w (...) w przedmiocie nałożenia kary porządkowej i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie (...) Urzędu Skarbowego w Cz. , a także
Tezy

Organ podatkowy ma prawo nałożenia kary porządkowej /art. 262 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ tylko w związku z prowadzonym postępowaniem podatkowym /dział IV ustawy/ lub kontrolnym /dział VI - art. 292 ustawy/. Zachowanie podatników w toku postępowania sprawdzającego /dział V ustawy/, a także w związku z innymi czynnościami urzędowymi organów podatkowych, nie jest zagrożone karą porządkową.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Janusza S. na postanowienie Izby Skarbowej w (...) z dnia 6 kwietnia 1998 r. w przedmiocie nałożenia kary porządkowej i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie (...) Urzędu Skarbowego w Cz. z dnia 30 stycznia 1998 r., a także - zgodnie z art. 55 ust. 1 tej ustawy - zasądził od Izby Skarbowej na rzecz skarżącego dziesięć złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/4

Pełnomocnik Janusza S. wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie Izby Skarbowej w (...), którym utrzymane zostało w mocy postanowienie (...) Urzędu Skarbowego w Cz. z dnia 30 stycznia 1998 r. nr PUS-II/K/39/98 w sprawie nałożenia na Janusza S. kary porządkowej w wysokości 500 zł.

Organ pierwszej instancji wydał powyższe postanowienie na podstawie art. 217 oraz art. 262 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926/. W uzasadnieniu podał, że na podstawie art. 50 kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 20 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ podatnik Janusz S. został wezwany w dniu 28 lipca 1997 r. do złożenia zeznania wraz z dowodami w sprawie wysokości przychodów i posiadanych zasobów majątkowych oraz wszystkich wydatków w 1996 r. W tej samej sprawie wzywano Janusza S. kolejnymi pismami z dnia 1 września, 24 września i 23 października 1997 r. Na żadne z tych wezwań, mimo ich prawidłowego doręczenia, podatnik nie stawił się w organie podatkowym. Zachowanie podatnika zatem zostało uznane za bezzasadną odmowę złożenia zeznań, za co nałożono na Janusza S. karę porządkową.

W zażaleniu na postanowienie Urzędu Skarbowego pełnomocnik Janusza S. zarzucił, że jest ono niesłuszne i pozbawione podstaw prawych. Przede wszystkim podkreślił, że organ podatkowy nie podał, na jakiej podstawie materialnoprawnej oparł wezwanie podatnika do złożenia rocznego zeznania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro zeznanie takie Janusz S. złożył w ustawowym terminie. W zeznaniu tym podatnik ujawnił wszystkie swoje źródła dochodu, nie ma zatem do niego zastosowania wymieniony w wezwaniu art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż przepis ten odnosi się do dochodów z nieujawnionych źródeł. Z kolei powołanie się na art. 50 kodeksu postępowania administracyjnego /bez podania paragrafu/ składający zażalenie uznał za przejaw nieznajomości zasad procedury administracyjnej. W żadnym z wezwań bowiem organ nie podał, jaka sprawa jest prowadzona lub jakie czynności urzędowe będą wykonywane, a ponadto - w jakim charakterze podatnik ma składać zeznania. Jeżeli wezwano go w charakterze świadka, to należało podać, w jakiej sprawie oraz czy może korzystać z ochrony wynikającej z art. 83 par. 1 lub 2 Kpa. Jeżeli natomiast w charakterze strony, to zgodnie z art. 86 Kpa do strony nie stosuje się środków przymusu. Następnie podkreślono w zażaleniu, że powyższe przepisy stosuje się po wszczęciu postępowania administracyjnego, a w tej sprawie żadne postępowanie nie zostało wszczęte, organ bowiem nie doręczył Januszowi S. zawiadomienia o wszczęciu postępowania. W ocenie pełnomocnika organ pomylił składanie zeznań podatkowych z zeznaniami składanymi w toku postępowania administracyjnego. Wprawdzie art. 262 par. 1 pkt 2 ordynacji podatkowej nakłada obowiązek stawienia się w urzędzie i złożenia zeznań przez stronę, świadka lub biegłego, ale żadne z pism Urzędu Skarbowego w Cz. nie wskazywało, w jakim charakterze Janusz S. ma stawić się w tym organie.

Strona 1/4