1. Dochód z nieujawnionych źródeł przychodów /art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, którego wysokość ustalono na podstawie wydatków poniesionych przez małżonków w czasie trwania małżeństwa, podlega opodatkowaniu odrębnie na imię każdego z małżonków.
2. W wypadku ponoszenia wydatków z majątku wspólnego małżonków do ustalenia dochodu /przychodu/ należy zastosować przepis art. 8 powyższej ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Barbary i Marka małżonków M. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 15 marca 2001 r. w przedmiocie ustalenia wysokości podatku dochodowego od osób fizycznych i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 oraz art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w Ż., a także zasądził na rzecz skarżącego od Izby Skarbowej w (...) czterysta sześćdziesiąt cztery złote siedemdziesiąt groszy tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia 15 marca 2001 r. nr (...), skierowaną do Barbary i Marka małżonków M., Izba Skarbowa w (...) Ośrodek Zamiejscowy w (...) uchyliła w całości decyzję Urzędu Skarbowego w Ż. z dnia 10 listopada 2000 r. nr PB I/1-824/P/72/2000 i ustaliła zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1994 r. od dochodu w wysokości 22.485 zł nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu. Jako podstawę wskazano art. 20 ust. 1 i 3 oraz art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, a także art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Uzasadniając decyzję podano, że nie budzi wątpliwości, iż podatnicy ponieśli w 1994 r. wydatki znacznie przekraczające dochód, którym dysponowali w tym roku podatkowym. Jednakże z analizy materiału dowodowego zebranego przez Izbę Skarbową wynika, że podatnicy ponieśli w 1994 r. wydatki w innej wysokości niż przyjął organ I instancji. (...) Izba Skarbowa stwierdziła, że poniesione przez podatników wydatki w 1994 r. wynoszą 53.947,42 zł. Różnica między kwotą wydatków a posiadanymi środkami finansowymi wynosi w zaokrągleniu 29.980 zł /53.947,42 zł - 23.967,80 zł/. Kwota ta stanowi podstawę opodatkowania jako przychód nieznajdujący pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. Podatek zatem wynosi 22.485 zł /z wyliczenia: 29.980 zł x 75 procent/.
Odnosząc się do twierdzeń podatników o zebranych przez nich przed 1994 r. oszczędnościach pochodzących z pracy wykonywanej w kraju, jak również w Niemczech, Izba Skarbowa uznała, że są one bezpodstawne. W wypadku opodatkowania nieujawnionych źródeł przychodów następuje przerzucenie ciężaru dowodów na stronę, co jest następstwem konstrukcji art. 20 ust. 3 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mimo wielokrotnych wezwań, podatnicy nie przedstawili dowodów potwierdzających ich oświadczenie, że uzyskali dochody z pracy w Niemczech, choć leżało to w ich interesie. Podatnicy przestawili jedynie dowód w postaci paszportu, z którego wynikało, że posiadali wizy uprawniające do przyjazdu do Niemiec (...). Oprócz wiz wjazdowych nie przedłożyli żadnych dokumentów wskazujących na to, że zarobili za granicą pieniądze i przywieźli je do kraju. Nie ma zatem podstaw do uznania, że podatnicy z tytułu pracy w RFN uzyskali zasoby majątkowe, którymi mogli dysponować w 1994 r. (...).
Według Izby Skarbowej nie jest błędem wydanie w sprawie jednej decyzji, skoro postępowania wobec małżonków było wszczęte odrębnymi postanowieniami. W sytuacji, gdy podatnicy ponieśli wspólnie wydatki nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów, prawidłowe było zaadresowanie decyzji do obojga małżonków, tym bardziej że obydwoje brali udział w postępowaniu (...).