1. Zawarte w art. 28 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ pojęcie "nienależnego wynagrodzenia płatnika" zostało użyte przez ustawodawcę w stosunkowo wąskim rozumieniu. Jest nim bowiem tylko wynagrodzenie potrącone od kwot podatku pobranego od podatnika nienależnie lub w wysokości wyższej niż należna.
2. Zwrot wynagrodzenia, o którym organ podatkowy orzeka na podstawie powyższego przepisu, dotyczyć może tylko tej części wynagrodzenia, która została uzyskana nienależnie, czyli od kwoty podatku pobranego nienależnie lub w wyższej wysokości /od różnicy pomiędzy podatkiem pobranym a należnym/, nie zaś całości wynagrodzenia za czynności poboru podatku.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2003 r. sprawy ze skargi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Cz. na decyzję Izby Skarbowej w K. Ośrodka Zamiejscowego w Cz. z dnia 7 października 2002 r. w przedmiocie zwrotu nienależnego wynagrodzenia płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych - uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego w Cz. z dnia 10 lipca 2002 r.
Zaskarżoną decyzją ostateczną Izba Skarbowa w K. Ośrodek Zamiejscowy w Cz., powołując się na art. 233 par. 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, utrzymała w mocy decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego w Cz. z 10 lipca 2002 r., którą orzeczono o zwrocie nienależnego wynagrodzenia płatnika - Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Cz. w wysokości 26.639,10 zł pobranego z podatku dochodowego od osób fizycznych za styczeń 2002 r. i określono wysokość należnych z tego tytułu odsetek na kwotę 2.489,50 zł.
Decyzja pierwszej instancji wydana została m.in. na podstawie przepisów art. 28 par. 2 i art. 53 par. 1 Ordynacji podatkowej, a w jej uzasadnieniu przedstawiono stan faktyczny, do którego zastosowano powyższe uregulowania prawne. Wskazano mianowicie, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Cz. złożył 20 lutego 2002 r. w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w Cz. deklarację PIT-4 za styczeń 2002 r., wykazując w niej kwotę pobranego podatku 8.879.703 zł. Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 28 par. 1 Ordynacji podatkowej oraz w wysokości wynikającej z przepisu par. 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 maja 2001 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 40 poz. 463/, tj. 0,3 procent kwot pobranych na rzecz budżetu państwa, płatnik wykazał przysługujące mu wynagrodzenie w kwocie 26.639,10 zł. W tym samym dniu ZUS dokonał wpłaty zadeklarowanej kwoty, pomniejszonej o wynagrodzenie. W dniu 20 czerwca 2002 r. ZUS złożył korektę deklaracji PIT-4 za styczeń 2002 r. podając w niej, że z wynagrodzeń wypłaconych podatnikom pobrano zaliczkę w wysokości 8.881.703 zł. Różnica pomiędzy deklaracją PIT-4 za styczeń 2002 r. a korektą tej deklaracji wynosi 28.639,10 zł. W tej sytuacji organ podatkowy, uznał, że zaliczka nie została w całości przekazana w obwiązującym terminie, co stanowi naruszenie art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a niezapłacona w terminie zaliczka stała się zaległością podatkową. Z tego względu płatnikowi nie przysługuje potrącenie wynagrodzenia za terminową wpłatę podatku. Mając na uwadze fakt niedopełnienia przez płatnika obowiązku uregulowania zobowiązania w terminie, organ podatkowy orzekł zwrot nienależnego wynagrodzenia za styczeń 2002 r. w kwocie 26.639,10 zł.
Odwołując się od powyższej decyzji Oddział ZUS w Cz. zarzucił, że została ona wydana z naruszeniem art. 28 par. 1 i 2 Ordynacji podatkowej oraz par. 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 4 maja 2001 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa, w szczególności podkreślił, że w trakcie uzgadniania kont księgi głównej do sprawozdawczości za pierwsze półrocze 2002 r. została ujawniona pomyłka w odprowadzonej za styczeń zaliczce na podatek dochodowy w kwocie 2.000 zł. Błąd zaistniał przy odczytywaniu i sumowaniu zaliczki od pracowników Oddziału ZUS, w efekcie czego zaliczono zaliczkę w kwocie 8.879,70 zł zamiast 8.881,70 zł. Niezwłocznie sporządzono korektę deklaracji w tym zakresie, a także odprowadzono zaległą zaliczkę /2.000 zł/ wraz z odsetkami za zwłokę /166,20 zł/, nie dokonując potrącenia wynagrodzenia płatnika od tej kwoty. Powyższy sposób skorygowania błędu nie uzasadnia jednakże pozbawienia płatnika całości wynagrodzenia za styczeń 2002 r., gdyż powołane na wstępie odwołania przepisy nie przewidują tego rodzaju sankcji. Nie zastały ponadto wydane przepisy wykonawcze, o których mowa w art. 28 par. 3 Ordynacji podatkowej. W tym stanie faktycznym i prawnym Oddział ZUS wniósł o uchylenie decyzji Pierwszego Urzędu Skarbowego w Cz.