Wbrew temu zatem, co przyjmuje się w zaskarżonej decyzji, zaklasyfikowanie importowanej "n-parafiny C10-C13" przez Radę Współpracy Celnej do pozycji 27.1000 Ujednoliconego Systemu nie oznaczało samo przez się, iż produkt ten jest "wyrobem akcyzowym" w rozumieniu ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. że przy jego imporcie powstaje obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym. Aby bowiem powstał określony w ustawie obowiązek podatkowy, konieczne jest zaklasyfikowanie wyrobu do wymienionego w załączniku nr 6 do ustawy symbolu SWW "0241-1" lub "0242-2", to według klucza przejścia PCN-SWW. Pośrednio warunek taki wynika z faktu, iż wspomniane zarządzenie Ministra Finansów posługuje się kodem PCN ze znaczkiem "ex".
Za zbędny w tej sytuacji należało uznać wywód organów podatkowych, w którym odsyłały one stronę skarżącą na drogę zmiany kodu PCN, zwłaszcza że interpretacje Rady Współpracy Celnej w Brukseli, udzielane na podstawie art. III lit. "d" Konwencji sporządzonej w Brukseli dnia 15 grudnia 1950 r., przyjętej do stosowania zachowania w oświadczeniu Rady Państwa z dnia 6 czerwca 1974 r. /Dz.U. 1978 nr 11 poz. 43/ w oświadczeniu rządowym z dnia 30 marca 1978 r. /Dz.U. nr 11 poz. 44/, mają dla polskich organów celnych charakter wykładni wiążącej w sprawach klasyfikacji celnej towaru wymierzania należności celnych /wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 listopada 1996 r. III ARN 28/96, OSNIAPiUS 1997, nr 11 poz. 185 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 1993 r. SA/Wr 1852/96 z glosą Janusza Borkowskiego, OSP 1995, nr 1 poz. 23/.
Niezrozumiałe było też twierdzenie Izby Skarbowej, która w odpowiedzi na skargę wywodziła, iż przyjęty w dokumentach administracyjnych SAD /rubryka 33/ kod taryfy celnej PCN 271000 410 oznaczał, że importowana parafina została objęta tabelą stawek podatku akcyzowego stanowiącą cytowany wyżej załącznik nr 4 do zarządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 1995 r. Nie kod taryfy celnej PCN, lecz zaklasyfikowanie towaru do określonego w ustawie /załączniku nr 6/ symbolu SWW rozstrzyga o jego zaliczeniu do "wyrobów akcyzowych". Pominięto przy tym to, iż w aktach sprawy znajduje się klucz przejścia SWW-PCN /załącznik 3a/, zgodnie z którym kod ten /271000410/ obejmuje "oleje średnie ropy naftowej z materiałów bitumicznych", a jego odpowiednikiem jest symbol SWW 0241-2 "destylaty olejowe z przeróbki ropy naftowej" lub SWW 0241-21 "destylaty próżniowe bezparafinowe" SWW 0241-22 "destylaty próżniowe parafinowe". Wspomniany już załącznik nr 6 do ustawy, który ma w tej sprawie znaczenie rozstrzygające /podobnie jak cytowany już załącznik nr 3 do zarządzenia Ministra Finansów/, nie wymienia - jako objętych akcyzą - wyrobów o symbolu 0241, co musi oznaczać, iż importowany produkt nie był objęty podatkiem akcyzowym.
Podsumowując powyższe rozważania, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż organy podatkowe nie wykazały, że importowaną n-parafinę C10-C13 zalicza się do paliw lub olejów wymienionych w załączniku nr 6 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., to jest o symbolu SWW 0242-2 lub 0243. Decyzja stwierdzająca powstanie obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym odmawiająca zwrotu podatku pobranego przez płatnika /art. 175 Kpa/ naruszała w tej sytuacji prawo materialne, to jest art. 2 i 34 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów usług oraz o podatku akcyzowym podlegała uchyleniu.
Nawiązując na zakończenie do zawartego w skardze wniosku o "orzeczenie /przez Sąd/ co do istoty w przedmiocie zwrotu nienależnie uiszczonego podatku", należało przypomnieć, iż Naczelny Sąd Administracyjny sprawuje sądową kontrolę wykonywania administracji publicznej pod względem zgodności z prawem /art. 1 i 21 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Sąd nie wyręcza organów administracji w rozpoznaniu sprawy co do jej istoty w razie stwierdzenia naruszenia prawa może wyłącznie uchylić zaskarżony akt lub decyzję albo stwierdzić ich nieważność /art. 22 cytowanej ustawy/, nie może natomiast wydać orzeczenia reformatoryjnego.
Mając powyższe na względzie, w myśl przepisów art. 22 ust. 1 pkt 1 art. 22 ust. 2 pkt 1 oraz art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.