Decyzję w sprawie zabezpieczenia zobowiązania podatkowego, wydaną w oparciu o art. 33 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ można uznać za decyzję, na mocy której strona nabyła prawo.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Mirosława N. na decyzję Izby Skarbowej w K. Ośrodka Zamiejscowego w B.-B. z dnia 18 lipca 2000 r. (...) w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie zabezpieczenia przed wydaniem decyzji ustalających wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych - oddala skargę.
Decyzją z dnia 25 stycznia 2000 r. (...) Urząd Skarbowy w B.-B., powołując się na art. 207 par. 1 i art. 33 par. 1, par. 2 i par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, zabezpieczył na majątku Grażyny i Mirosława N., przed wydaniem decyzji ustalającej wysokość przychodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach za lata 1994-1996, przybliżoną kwotę zobowiązania w podatku dochodowym w wysokości 70.376,30 zł. Decyzją stała się ostateczna wobec nie wniesienia odwołania.
W dniu 16 marca 2000 r. wpłynął do organu podatkowego wniosek pełnomocnika stron o zmianę powyższej decyzji w oparciu o art. 253 Ordynacji podatkowej. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że w toku prowadzonego przez dwa lata postępowania podatkowego strony nie dały podstaw do przypuszczeń, że podejmą działania zmierzające do niewykonania zobowiązania podatkowego. Ponadto organ nie wziął pod uwagę, że strony dysponują odpowiednim majątkiem, zaś zastosowane zabezpieczenie powoduje szkodę wynikającą z niemożności efektywnego lokowania kapitału.
Urząd Skarbowy w B.-B. decyzją z dnia 12 kwietnia 2000 r. (...), na podstawie art. 208 i art. 208 par. 1 Ordynacji podatkowej, umorzył postępowanie wszczęte powyższym wnioskiem. W uzasadnieniu decyzji organ powołał się na art. 253 par. 1 Ordynacji podatkowej i stwierdził, że przepis ten umożliwia uchylenie tylko takiej decyzji ostatecznej, na mocy której strona nie nabyła prawa. Decyzja w sprawie zabezpieczenia przewidywanego zobowiązania podatkowego, ustanawiająca zakaz swobodnego dysponowania majątkiem w określonym zakresie należy zaliczyć do decyzji, na mocy których strona nabyła prawo. Z tego względu przepis, na który powołała się strona we wniosku o uchylenie tej decyzji nie może stanowić podstawy do jej wzruszenia.Pełnomocnik Grażyny i Mirosława N. wniósł odwołanie od powyższej decyzji wskazując, że nie rozumie argumentów jej uzasadnienia. Na wezwanie organu odwoławczego pełnomocnik uzupełnił odwołanie zarzucając, że organ pierwszej instancji wadliwie zinterpretował treść art. 253 par. 1 Ordynacji podatkowej, gdyż przy zastosowaniu takiej interpretacji na podstawie każdej decyzji administracyjnej strona nabywa prawa. Tym samym przepis o możliwości zmiany decyzji ostatecznej byłby bezprzedmiotowy.
Izba Skarbowa w K. Ośrodek Zamiejscowy w B.-B. decyzją z dnia 18 lipca 2000 r. (...), na podstawie art. 253 par. 1 i art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "a" Ordynacji podatkowej, uchyliła decyzję organu pierwszej instancji w całości i odmówiła zmiany decyzji ostatecznej z dnia 25 stycznia 2000 r. w sprawie zabezpieczenia, przed wydaniem decyzji ustalającej wysokość przychodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach za lata 1994, 1995 i 1996, przybliżonej kwoty zobowiązania w podatku dochodowym w wysokości 70.376,30 zł. W uzasadnieniu decyzji organ drugiej instancji przed wszystkim wyjaśnił stanowisko w spornej kwestii, czy na mocy decyzji o zabezpieczeniu podatnicy nabyli prawo. Powołał się w tym względzie na ugruntowany w piśmiennictwie i orzecznictwie pogląd, że decyzja, która nakłada na stronę obowiązek również jest decyzją tworzącą prawa. Ustala bowiem w sposób wiążący rodzaj i zakres obowiązków ciążących na podatniku. Adresat decyzji nabywa w ten sposób prawa polegające na tym, że jest obowiązany tylko w zakresie określonym decyzją, w pozostałym będąc wolnym w swych działaniach. Decyzjami nie tworzącymi prawa dla stron są w zasadzie tylko decyzje w całości odmowne. W kontekście powyższych podglądów, w ocenie organu odwoławczego, decyzja o zabezpieczeniu przewidywanego zobowiązania podatkowego zrodziła prawo strony do swobodnego dysponowania swym majątkiem powyżej kwoty zabezpieczonej mocą decyzji z dnia 25 stycznia 2000 r. Z tego względu nie ma możliwości zmiany lub uchylenia tej decyzji w trybie art. 253 Ordynacji podatkowej. Jednocześnie organ odwoławczy stwierdził, że postępowanie wszczęte wnioskiem pełnomocnika strony nie stało się bezprzedmiotowe, jak przyjął to organ pierwszej instancji, a więc nie powinno być umorzone, lecz zakończone decyzją merytoryczną, o czym organ drugiej instancji orzekł w swej decyzji.