Podleganie odrębnemu obowiązkowi podatkowemu decyduje o wyodrębnieniu jednostki organizacyjnej, jako podatnika, więc jednocześnie rozstrzyga o jego podmiotowości i odrębności publicznoprawnej. Okoliczność ta przesądza, iż brak jest jakichkolwiek podstaw prawnych, aby krajowy /polski/ urząd skarbowy udzielał zgody, o której mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, podmiotowi uznanemu przez organy podatkowe obcego kraju za odrębnego podatnika. Zatem czynności dokonywane przez spółkę na rzecz jej oddziału zagranicznego, będącego odrębnym podatnikiem, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Spółka w deklaracji VAT-7 za grudzień 2000 r. wykazała jako sprzedaż usług eksportowych czynności wykonywane na rzecz zagranicznego oddziału podatnika w ramach procedury uszlachetniania czynnego.
Organ podatkowy I instancji, po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego określił Spółce za grudzień 2000 r. kwotę zwrotu różnicy podatku od towarów i usług, kwotę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe decyzjami z 31 grudnia uznając, że ww. czynności nie można było uznać za sprzedaż w rozumieniu art. 4 pkt 8 ani też za inną czynność wymienioną w art. 2 powołanej wyżej ustawy. Zadeklarowane kwoty 870.976 zł, jako wartości sprzedaży eksportowej /opodatkowanej stawką "0" procent/ pozwoliło Spółce na otrzymanie bezpośredniego zwrotu różnicy podatku za grudzień 2000 r. w kwocie 191.614 zł /w tym zasadnie z tytułu zakupu środków trwałych w wysokości 75.002 zł/, zakwestionowanie przez organ podatkowy powyższej czynności jako sprzedaży opodatkowanej stawką "0" procent spowodowało odmienne od zadeklarowanego przez podatnika rozliczenie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.
Odwołując się od tych decyzji pełnomocnik Spółki wniósł o ich uchylenie i umorzenie postępowania w sprawie, bądź też o uchylenie obydwu decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi I instancji.
W uzasadnieniu odwołania pełnomocnik wskazał, że usługi wykonywane przez Spółkę na rzecz Oddziału w Hamburgu w ramach procedury uszlachetniania czynnego, miały charakter odpłatny i były wykonywane na podstawie zawartej umowy /kontraktu/ z 26.03.2000 r., (...). Istota tej umowy polegała na tym, że podatnik otrzymywał od niemieckiego oddziału towar w celu wykonywania usług /czynności działania i konfekcjonowania wyrobów dziewiarskich i konfekcjonowania wyrobów z tkanin/, a następnie po wykonaniu wyrobów gotowych, wywożone one były z terytorium Polski do siedziby tego oddziału. Ten sposób postępowania był zgodny z dyspozycją art. 39 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT w zw. z par. 60 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia wykonawczego. Pierwszy z tych przepisów stanowi, że eksportem usług są również usługi polegające na naprawie, uszlachetnianiu, przerobie lub przetwarzaniu towarów przywiezionych na polski obszar celny, które zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego, jeżeli towary te zostaną wywiezione za granicę, zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych. Z kolei z par. 60 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia wynika, iż za eksport usług uznaje się usługi świadczone bezpośrednio przez podatnika, który sprowadził na polski obszar celny towary objęte procedurą uszlachetniania czynnego w celu ich naprawy, uszlachetniania, przerobu lub przetworzenia, jeżeli towary te zostaną wywiezione za granicę zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych. W konkluzji pełnomocnik stwierdził, że Spółka spełniła wszystkie - przewidziane w powołanych wyżej przepisach - warunki, aby wykonywane przez nią usługi uznać za "eksport usług", gdyż miały one charakter odpłatny i mieściły się w dyspozycji art. 2 ust. 2 ustawy o VAT.