Stosownie do nie budzącego wątpliwości przepisu par. 7 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek amortyzacji oraz trybu i terminu aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 30 poz. 130/ nie jest trafny zarzut pełnomocnika podatniczki - podniesiony na etapie postępowania odwoławczego - który miałby polegać na niedokonaniu korekty odpisów amortyzacyjnych maszyny do pisania, zestawu satelitarnego oraz montażu garażu, bowiem odpisy amortyzacyjne od ujawnionych środków trwałych nie objętych ewidencją oraz korekty odpisów amortyzacyjnych dokonanych w nieprawidłowej wysokości mogą nastąpić wyłącznie za rok obrotowy, w którym przypadki te ujawniono.
Także przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności sprawy nie jest uzasadnione stanowisko strony skarżącej jakoby prowadzone przez podatniczkę księgi rachunkowe były zgodne z wymogami obowiązujących przepisów. Przeprowadzone bowiem postępowanie w sposób przekonujący wykazało szereg nieprawidłowości w tym zakresie, a szczegółowo opisane zostało to w protokołach sporządzonych w postępowaniu podatkowym.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny podzielił argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, uznając że nie narusza ona prawa materialnego czy procesowego i na mocy art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ orzekł o oddaleniu skargi.