skargę w przedmiocie podatku dochodowego za 1992 r.
Uzasadnienie strona 2/8

W związku z powyższymi nieprawidłowościami określono dochód z działalności gospodarczej na kwotę 13.716.676.007 zł. Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą byli zobowiązani w ciągu roku podatkowego wpłacać zaliczki na podatek dochodowy w sposób i terminach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych /art. 44 ust. 3 i 6/. Wobec zmiany przez organ podatkowy podstawy opodatkowania podlegały również korekcie zaliczki na podatek dochodowy wskazane w uzasadnieniu decyzji.

Na podstawie informacji o dochodach z tytułu wynagrodzenia ze stosunku pracy na podstawie PIT-11 określono na kwotę 33.064.883 zł. Zaś jedynie na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie ustalono wydatki na cele mieszkaniowe 209.558.750 zł /w zeznaniu podatkowym wydatki te zawyżono o 1.420.500 zł /.

W tej sytuacji określono należny podatek dochodowy za 1992 rok w ustalonej na wstępie wysokości, co przy uwzględnieniu wpłaconych zaliczek, zwrotu według zeznania rocznego sprawiło, że do zapłaty pozostało 2.714.250.000 zł wraz z należnymi odsetkami.

Natomiast od kwot ustalonych dodatkowych zaliczek zobowiązano podatniczkę do uiszczenia odsetek liczonych od dnia następnego po upływie ustawowych terminów płatności i powołano jako podstawę tego rozstrzygnięcia art. 19 i art. 20 ustawy o zobowiązaniach podatkowych i par. 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 stycznia 1995 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów o zobowiązaniach podatkowych.

Od powyższej decyzji pełnomocnik podatniczki wniósł odwołanie.

Decyzję tę zaskarżył w części :

1. zwiększającej podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym o koszty

- utworzonej rezerwy w wysokości 6.725.619.200 zł

- należnej w 1992 r. amortyzacji od zakwalifikowanych do środków trwałych maszyny do pisania, zestawu satelitarnego i montażu garażu

2. ustalającej wysokość zaliczek na podatek dochodowy w ciągu 1992 r. oraz obowiązek zapłaty odsetek od zaliczek w wysokości ustalonej w decyzji.

Zaskarżonej decyzji zarzucił:

- naruszenie przepisów postępowania tj. art. 80 w związku z art. 77 par. 1 Kpa na skutek ustalenia - sprzecznie z zebranymi dowodami - iż podatniczka bezprawnie utworzyła rezerwę na pokrycie należności od ZPH "S." Sp. z o.o.

- naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 44 w związku z art. 45 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez określenie wysokości zaliczek na podatek dochodowy należny w 1992 r. po złożeniu przez podatniczkę zeznania rocznego za ten rok i art. 22 ust. 1 i 3 cyt. ustawy przez nie zmniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym o sumę należnych odpisów amortyzacyjnych od zakwalifikowanych jako środki trwałe przedmiotów.

Wskazując powyższe zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu odwołania wskazano, że nie są kwestionowane okoliczności, poprzedzające utworzenie przedmiotowej rezerwy, kwestionowane zaś jest błędne ustalenie, że nieściągalność wierzytelności nie była uprawdopodobniona.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszt uzyskania przychodów uznawano "rezerwy tworzone na pokrycie należności, których nieściągalność została uprawdopodobniona ".

Strona 2/8