Skoro warunków precyzujących uznanie danej wierzytelności za nieściągalną nie zawierały obowiązujące w 1992 r. przepisy, to sprecyzowanie tych warunków w odniesieniu do konkretnych okoliczności stanu faktycznego, pozostawione zostało przez ustawodawcę organom podatkowym art. 22 ust. 3 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 80 poz. 350/.
oddala skargę w przedmiocie podatku dochodowego za 1992 r.
Urząd Skarbowy w J. Z. decyzją z dnia 22 grudnia 1995 r. (...) określił Barbarze K. za 1992 r. z tytułu działalności gospodarczej w zakresie handlu artykułami spożywczymi, przemysłowymi pochodzenia krajowego i zagranicznego, handlu hurtowego węglem, olejem opałowym i paliwem, obrotu z zagranicą towarami, na które nie jest wymagana koncesja transportu, robót remontowo-budowlanych i pośrednictwa ubezpieczeniowego, przy nie uznaniu za dowód w postępowaniu prowadzonych księg. rachunkowych oraz z tytułu wynagrodzenia ze służbowego stosunku pracy, zobowiązanie w podatku dochodowym w wysokości 5.388.180.000 zł /538.818.00 PLN/.
W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, iż na podstawie materiału zebranego przez pracowników Urzędu Kontroli Skarbowej w K. oraz podczas postępowania podatkowego stwierdzono nieprawidłowości w prowadzeniu księg. rachunkowych. I tak w bilansie otwarcia stan zapasów towarów wykazano w cenie detalicznej, przez co zawyżono koszt własny sprzedanych towarów o 43.938.040 zł - co jest niezgodne z par. 25 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości.
Całkowicie umorzono i zaksięgowano w ciężar kosztów środki trwałe w postaci maszyny do pisania i zestawu satelitarnego oraz wydatków związanych ze zmontowaniem garażu w łącznej kwocie 24.217.000 zł, co było niezgodne z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wydatki te nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.
Bezpodstawnie utworzono rezerwę w wysokości 6.725.619.200 zł na należności nieściągalne od Zakładu Produkcyjno-Handlowego "S." sp. z o.o. w K. za sprzedany węgiel. Utworzona rezerwa została zaksięgowana w ciężar strat nadzwyczajnych i zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Podstawę do utworzenia tej rezerwy było zablokowanie utworzonych na rzecz ZPH "S." akredytywy z City Bank w Nowym Jorku w związku z wprowadzeniem przez Organizację Narodów Zjednoczonych sankcji wobec byłej Jugosławii, gdzie firma "S." eksportowa la koks /po przeróbce zakupionego wcześniej węgla/. Nieściągalność tej należności nie została zdaniem Urzędu Skarbowego uprawdopodobniona w toku postępowania podatkowego, co narusza przepis art. 22 ust. 3 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym i nie może być uznana za koszt uzyskania przychodu. Blokada kont byłej Jugosławii nie odnosiła się do przedsiębiorstw podatniczki, a dłużnik firma "S." nie była postawiona w stan upadłości lub likwidacji.
Badane dokumenty źródłowe nie posiadały własnoręcznych podpisów osób odpowiedzialnych za prawidłowe dokonywanie operacji gospodarczych i ich dokumentowanie.
Brak było potwierdzenia osób upoważnionych do sprawdzania dowodów pod względem merytorycznym i formalno-rachunkowym. Dowody księgowe nie posiadały numeru, nie były też oznaczone w inny sposób umożliwiający powiązanie z zapisami księgowymi /naruszenie par. 7 ust. 1 pkt 1d, pkt 2 i 3 cyt. rozporządzenia w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości/.