Ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie przewiduje aby podatnik sam obliczał podatek sankcyjny, skoro powstaje on na mocy decyzji. Podatnik więc nie może w złożonej deklaracji odliczyć od ustalonego w trybie art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy podatku należnego kwoty podatku naliczonego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi (...) na decyzje Izby Skarbowej w B.-B. z dnia 30 czerwca 1997 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług - oddala skargę.
W dniach od 30 stycznia 1997 r. do 12 lutego 1997 r. przeprowadzona została kontrola przez pracowników Urzędu Skarbowego w W. w firmie (...) prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie krawiectwa konfekcyjnego, którą objęto prawidłowość rozliczenia podatku od towarów i usług za okres od listopada 1995 r. do grudnia 1996 r. W trakcie czynności sprawdzających ustalono, że w okresie objętym kontrolą strona uzyskiwała przychody z tytułu świadczenia w kraju usług najmu dotyczących lokalu sklepowego /od listopada 1995 r. do grudnia 1996 r./ oraz szwalni /od maja 1996 r. do grudnia 1996 r./ położonych w (...) przy ul. (...) nr 90. Stwierdzono również, że podatnik nie opodatkował podatkiem VAT przychodu uzyskanego z tytułu świadczonych usług najmu i nie ujął go w ewidencji sprzedaży za poszczególne miesiące 1995 i 1996 r. Jednocześnie ustalono, że (...) w dniu 14 sierpnia 1996 r. złożył zgłoszenie /VAT-7/ o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i od czerwca 1996 do dnia kontroli nie złożył deklaracji VAT-7 oraz nie prowadził ewidencji wymaganej przepisem art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Wobec nie dopełnienia przez stronę tego obowiązku Urząd Skarbowy w W. czternastoma odrębnymi decyzjami z dnia 28 marca 1997 r. (...) określił (...) za poszczególne miesiące od listopada 1995 do grudnia 1996 wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług oraz ustalił dodatkowe zobowiązania w podatku od towarów i usług, stanowiące 30 procent kwoty zaniżenia zobowiązania podatkowego za wymienione miesiące. Jako podstawę prawną decyzji Urząd Skarbowy w W. powołał art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, art. 2, art. 4, art. 10 ust. 2, art. 27 ust. 4, 5 i 8 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
W uzasadnieniu organ I instancji podał, że usługi najmu podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i są opodatkowane według stawki 22 procent. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega sprzedaż towarów i usług na terytorium RP. Przez usługi zaś, w myśl art. 4 wymienionej ustawy, rozumie się usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce państwowej, a także roboty budowlano-montażowe. Skoro usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze niemieszkalnym, stanowiących majątek własny, Klasyfikacja Wyrobów i Usług wymienia w podkategorii 70.20.12, to należy uznać, że usługi najmu z tego względu podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Jeśli więc przychodów z tytułu najmu lokalu sklepowego i szwalni w wymienionym wyżej okresie podatnik nie ujął w ewidencji sprzedaży VAT i deklaracji VAT-7, zaś od czerwca 1996 nie złożył deklaracji VAT-7 /wystawił jedynie rachunki uproszczone/, to łącznie podatek należny za te miesiące zaniżony został m.in. o kwoty czynszu, co obligowało organ podatkowy do określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług w prawidłowej wysokości oraz do ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w tym podatku, stanowiącego 30 procent kwoty zaniżenia zobowiązania podatkowego za wymienione miesiące.