Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Ewa Madej Sędziowie NSA Eugeniusz Christ /spr./ WSA Krzysztof Winiarski Protokolant stażysta Anna Florek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2004r. sprawy ze skargi M. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości opłaty targowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia [...] r. nr [...] 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości do chwili uprawomocnienia się wyroku
Prezydent Miasta K. decyzją z dnia [...] r. Nr [...] określił pani M. R. wysokość zobowiązania z tytułu opłaty targowej za okres [...]-[...] 2002r. /łącznie 21 dni/ [...] - [...] 2002r. /łącznie 20 dni/ oraz [...] - [...] 2002r. /łącznie 23 dni/ za zajmowaną powierzchnię handlową przed kioskiem na targowisku miejskim przy ulicy [...] w wysokości [...] zł oraz odsetki za zwłokę na dzień wydania decyzji.
W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji, powołując się na art.15 ust.2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz. U.z 2002r. Nr 9, poz.84/, wskazał że targowiskami są wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel z ręki, koszów, stoisk, wozów konnych, przyczep, pojazdów samochodowych itd. Organ wyjaśnił, iż targowiskiem są zarówno targowiska, których lokalizację ustaliła gmina, jak też każde inne miejsce, "np. chodniki na ulicach, place, mimo że formalnie nie są przez gminę określone jako targowiska". Prezydent podkreślił, iż w wyniku postępowania ustalono, że podatniczka na targowisku przy ulicy [...] prowadziła działalność handlową przed zajmowanym przez siebie kioskiem na powierzchni do 2 metrów. Fakt ten potwierdza sporządzone przez inkasenta, tj. Fundację "A" protokoły z czynności inkasa opłaty targowej. Wskazano, że obmiar powierzchni ustalony został przed wezwaniem do uiszczenia opłaty targowej, której uiszczenia strona odmówiła.
W odwołaniu od powyższego rozstrzygnięcia strona podniosła, że jest właścicielką obiektu handlowego /kiosku/ na terenie targowiska [...]. Dzierżawcą tego targowiska jest "A". Podkreśliła, iż za kiosk płaci miesięczny czynsz w kwocie [...] zł oraz podatek od nieruchomości w wysokości [...] zł za kwartał. Zaakcentowała, iż sprzedaż odbywa się wyłącznie w kiosku, aczkolwiek niektóre towary wywieszane są po zewnętrznej stronie szyby kiosku, nie zajmując dodatkowej powierzchni gruntu. Wskazała, że przed kioskiem nie wystawiała żadnych urządzeń handlowych typu stojaki, łóżka polowe itp.
Kwestionując co do zasady naliczenie opłaty targowej powołała się na art.16 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, z którego wynika, że zwalnia się od opłaty targowej osoby i jednostki wymienione w art.15 ust.1, które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z nieruchomościami lub obiektami budowlanymi nie złączonymi trwale z gruntem, położonymi na terenie targowiska.
Ponadto odnosząc się do uzasadnienia decyzji organu wskazała, że nie było żadnego pomiaru dodatkowej powierzchni przed jej kioskiem, daty prowadzenia handlu na targowisku są nieprawdziwe, podczas kontroli nie ustalono dokładnie zajmowanej dodatkowej powierzchni, ani nie było z tej kontroli żadnego protokołu.
Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy, odnosząc się do treści art.15 ust.1 i 2 ustawy o podarkach i opłatach lokalnych, podniósł że opłatę targową pobiera się m.in. od osób fizycznych dokonując sprzedaży na targowiskach, którymi są "wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel". Natomiast zwolnienie od opłaty targowej - przewidziane w art.16 - dotyczyło do końca 2002r. podmiotów, które były podatnikami podatku od nieruchomości w związku z nieruchomościami lub obiektami budowlanymi nie złączonymi trwale z gruntem, położonymi na terenie targowiska