Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Normalizacja, Opłaty administracyjne
Tezy

1. Opłata określona w art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji /Dz.U. nr 55 poz. 250 ze zm./ za wprowadzenie do obrotu wyrobów bez wymaganego znaku bezpieczeństwa ma charakter opłaty administracyjnej wprowadzonej przepisami szczególnymi. Opłata ta mieści się w kategorii opłat administracyjnych określonych w par. 1 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lutego 1989 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych na niektóre rodzaje świadczeń pieniężnych oraz określenia właściwych organów podatkowych w zakresie umarzania zaległości podatkowych /Dz.U. nr 6 poz. 40 ze zm./.

2. Do opłat za wprowadzenie wyrobów bez wymaganego znaku bezpieczeństwa miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.

Uzasadnienie strona 1/3

W wynikach Urzędu Kontroli Skarbowej w C. z dnia 12 lutego 1996 r., zawarto zobowiązanie dla Dariusza M. - Firmy Handlowo-Produkcyjnej "MDM" w J. do wpłacenia do budżetu państwa kwoty 29.315 zł, stanowiącej 100 procent sumy uzyskanej ze sprzedaży wózków dziecięcych, wyprodukowanych niezgodnie z wymogami stanowiącymi podstawę przyznania prawa do stosowania znaku bezpieczeństwa. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazano art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji /Dz.U. nr 55 poz. 250/. W końcowej części dokumentu wykreślono pouczenie o możliwości jakiegokolwiek odwołania, czy też skierowania na drogę postępowania podatkowego przed urzędem skarbowym.

W piśmie z dnia 26 lutego 1996 r. Urząd Kontroli Skarbowej w C. poinformował Dariusza M., że nie przysługuje mu odwołanie od powyższych wyników kontroli, powołując się na ustawę o badaniach i certyfikacji.

W dniu 15 lutego 1996 r. Dariusz M. złożył do Drugiego Urzędu Skarbowego w C. wniosek o rozłożenie na 60 rat kwoty 29.315 zł. Jednocześnie strona wniosła o nienaliczanie odsetek. W uzasadnieniu podania Dariusz M. podał, że w 1995 r. osiągnął on dochód miesięczny 2.109,40 zł brutto, na utrzymaniu ma jedno dziecko, nie posiada żadnych oszczędności i spłaca pożyczki.

Decyzją z dnia 19 marca 1996 r. Urząd Skarbowy w C. umorzył postępowanie w sprawie rozłożenia na raty kwoty 29.315 zł. Jako podstawę rozstrzygnięcia podano art. 104 par. 1 i art. 105 par. 1 Kpa, przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ oraz przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lutego 1989 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych na niektóre rodzaje świadczeń pieniężnych /Dz.U. nr 6 poz. 40; zm. Dz.U. 1990 nr 1 poz. 4/. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lutego 1989 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych na niektóre rodzaje świadczeń pieniężnych, należność wynikająca z ustawy o badaniach i certyfikacji nie jest zobowiązaniem podatkowym i nie może mieć do niej zastosowania regulacja zawarta w art. 22 cyt. ustawy o zobowiązaniach podatkowych.

Od powyższej decyzji odwołanie wniósł Dariusz M. zarzucając, że ze względu na zawieszenie działalności gospodarczej i wznowienie procesu certyfikacji nie jest on w stanie uregulować tak wysokiego zobowiązania. Jednocześnie wezwano organ podatkowy do zawarcia ugody administracyjnej.

Decyzją z dnia 2 lipca 1996 r. Izba Skarbowa w C., na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz przepisów ustawy o badaniach i certyfikacji, utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu orzeczenia powtórzono argumenty zawarte w decyzji organu I instancji i stwierdzono, iż nie ma możliwości zawarcia z organem administracji ugody.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Dariusz M. podkreślił, iż w dobrej wierze produkował wózki dziecięce mając nadzieję, iż uzyskają one znak bezpieczeństwa. Skarżący próbował odwołać się od decyzji nakładającej opłatę administracyjną, lecz bezskutecznie. Poza tym jest w trudnej sytuacji materialnej z uwagi na konieczność spłacania kredytów i posiadanie na utrzymaniu córki i chorej żony. W oparciu o powyższe zarzuty skarżący domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji.

Strona 1/3