Za cenę rynkową dla potrzeb ustalenia rzeczywistej wartości transakcji zawieranych przez podmioty związane, ustawodawca uznał cenę przeciętnie stosowaną w danej miejscowości w dniu wykonania świadczenia, oczywiście za świadczenia tego samego rodzaju /art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi K.J.S. P. Sp. z o. o. w W. na decyzję Izby Skarbowej w B.-B. z dnia 20 maja 1997 r. (...) w przedmiocie określenia podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 1 stycznia do 30 listopada 1994 roku oddala skargę.
W oparciu o ustalenia poczynione w toku kontroli skarbowej, przeprowadzonej w listopadzie i grudniu 1995 r. w Zakładach Przemysłu Cukierniczego "O." - Spółce Akcyjnej w C., inspektor kontroli skarbowej sporządził wynik kontroli z dnia 1 lutego 1996 r., w którym stwierdził w zakresie rozliczenia podatku dochodowego za okres od 1 stycznia do 30 listopada 1994, że kontrolowana spółka:
1/ zawyżyła koszty uzyskania przychodów o kwotę 17.177.157.700 st. zł, zapłaconą Spółce z o.o. K.J.S. w W. z tytułu opłaty za zarząd w oparciu o umowę z dnia 1 stycznia 1994 r., naruszając art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./
2/ zaniżyła przychody ze sprzedaży wyrobów na kwotę 35.930.506.820 st. zł, którą to wartość ustalono na podstawie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z pominięciem skutków, jaki dla wysokości dochodu miał związek istniejący pomiędzy Zakładami Cukierniczymi "O." a Spółką K.J.S., a wyczerpujący normę art. 11 ust. 4 tej ustawy, skutkujący stosowaniem w obrocie między tymi podmiotami cenami preferencyjnymi,
3/ utraciła prawo do odliczeń z tytułu wydatków inwestycyjnych w kwocie 8.870.605.000 st. zł, gdyż w związku z ustaleniem zaniżonego dochodu i podatku dochodowego za 1994 r. podatnik miał zaległości podatkowe, co zgodnie z przepisem par. 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1994 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego /Dz.U. nr 18 poz. 62 ze zm./ pozbawiało podatnika prawa do odliczenia wydatków inwestycyjnych.
Według wyliczeń inspektora kontroli skarbowej podstawa opodatkowania podatkiem dochodowym została zaniżona o kwotę 61.978.269.520 st. zł, a podatek - o kwotę 24.791.306.000 st. zł.
Zakłady Przemysłu Cukierniczego "O." S.A.. zakwestionowały powyższy wynik kontroli, składając żądanie skierowania sprawy na drogę postępowania w sprawie zobowiązań podatkowych. Zarzuciły, że w odniesieniu do kwestii kosztu zarządu organ kontroli wadliwie zinterpretował treść faktury, która nie dotyczy opłaty za zarząd Spółką K.J.S. ale za zarządzanie, a więc konkretne świadczenie usług przez tę spółkę na rzecz Zakładów "O.", stosownie do umowy z dnia 1 stycznia 1994 r. Z kolei odnośnie zaniżenia przychodów w wyniku stosowania w obrocie z K.J.S. cen preferencyjnych Zakłady "O." zarzuciły, że nie wykazano istnienia związku gospodarczego z osobą korzystającą z ulg podatkowych, ani wykonywania świadczenia na warunkach rażąco korzystniejszych i odbiegających od ogólnie stosowanych norm w czasie i miejscu wykonywania świadczenia, a także nie wykazano przerzucenia dochodu na odbiorcę wyrobów. Nie wzięto pod uwagę szczególnych warunków, na jakich odbywała się sprzedaż wyrobów na rzecz Spółki K.J.S., a które to warunki uzasadniały stosowanie niższej, preferencyjnej ceny. Warunkami tymi były: wolumen sprzedaży /wynoszący 22 procent towarów w stosunku do ogółu sprzedaży/, wykorzystywanie kontaktów handlowych K.J.S. i dostęp do nowych rynków zbytu oraz pewność zapłaty.