Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Niedzielski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Skowrońska- Pastuszko Sędzia WSA Joanna Wierchowicz Protokolant St. sekr. sąd. Anna Głowacka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi A.G. i J.G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. 1. Oddala skargę J.G.. 2. Odrzuca skargę A.G..
I SA/Go 92/10
U Z A S A D N I E N I E
Skargę wniesioną w niniejszej sprawie również przez A.G. należało odrzucić. Nie ulega bowiem wątpliwości, że jedynym podmiotem, wobec którego było prowadzone postępowanie podatkowe w pierwszej i drugiej instancji oraz którego obowiązków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. dotyczyły decyzje kończące to postępowanie, był J.G.. W związku z powyższym odnośnie złożonej przez pełnomocnika w imieniu A.G. skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] należy stwierdzić, że jest ona niedopuszczalna i jako taka podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm. ) zwaną dalej P.p.s.a. Niedopuszczalność wniesienia skargi przez A.G. wynika z art. 50 § 1 P.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny. Prawo do żądania przeprowadzenia kontroli określonego aktu prawnego lub czynności organu administracji publicznej pod względem zgodności z prawem przysługuje zatem temu, kto wykaże swój interes prawny. Oznacza to, że zaskarżony akt musi mieć związek ze sferą indywidualnych praw i obowiązków skarżącego. Treścią interesu prawnego jest bowiem przyznanie podmiotowi wskazanemu przez przepis prawa konkretnego uprawnienia (korzyści) lub nałożenie na niego obowiązku, które można realizować w postępowaniu administracyjnym przez wydanie decyzji administracyjnej. Cechą tego interesu jest to, że jest on indywidualny, konkretny, aktualny i sprawdzalny, a jego istnienie znajduje potwierdzenie w okolicznościach faktycznych , będących przesłankami zastosowania przepisu materialnego (Hanna Knysiak-Molczyk [w]: Uprawnienia strony w postępowaniu administracyjnym. Zakamycze 2004). Istotę interesu prawnego stanowi jego związek z konkretną normą prawa materialnego, którą można wskazać jako podstawę tego interesu.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy, należy stwierdzić, że skarżąca A.G. nie ma interesu prawnego we wniesieniu skargi na skierowaną wyłącznie do jej męża decyzję w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. Wymieniona decyzja podatkowa dotyczyła zobowiązania podatkowego męża skarżącej J.G., w żadnym razie nie obejmując skarżącej. Pozostawanie J. i A.G. w związku małżeńskim nie zmienia tego stanu rzeczy. Na gruncie prawa podatkowego z samego faktu małżeństwa nie można bowiem wywodzić interesu prawnego drugiego małżonka w sprawie podatkowej dotyczącej wyłącznie jednego z małżonków. Potwierdzeniem powyższego jest dodatkowo art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określający co do zasady, że małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiągniętych przez nich dochodów. Podkreślić przy tym należy, że dopuszczalność wniesienia skargi przez określoną osobę oceniana być musi wyłącznie według kryterium interesu prawnego, który nie może być utożsamiany z interesem faktycznym. A.G. jako żona podatnika J.G. niewątpliwie może mieć interes faktyczny w sprawie dotyczącej zobowiązania podatkowego jej męża w podatku dochodowym za dany rok podatkowy. Taka sytuacja będzie możliwa tym bardziej, jeżeli w ich małżeństwie obowiązuje ustrój wspólności majątkowej. Powyższe nie oznacza jednak istnienia interesu prawnego skarżącej A.G..
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. sąd administracyjny odrzuca skargę , gdy stwierdzi, że jej wniesienie jest niedopuszczalne z innych przyczyn aniżeli wymienione w pkt 1-5 tego przepisu. Brak interesu prawnego po stronie wnoszącego skargę oznacza wystąpienie przesłanki niedopuszczalności z innych przyczyn. Wobec powyższego, na podstawie wyżej wymienionego przepisu, skargę A.G. należało odrzucić o czy Sąd orzekł w sentencji.
/-/ K. Skowrońska-Pastuszko /-/ J. Niedzielski /-/ J. Wierchowicz